Ahmet AYAZ
GAZİANTEP HAKİMİYET GAZETESİ 09 OCAK 2012

…….Bu öyküyü Bülent Ağcabay dostum, 1947 senesinde Gaziantep de yayınlanan “Başpınar” dergisinde var dedi isede, bun ben burada sizlerle paylaşmak istedim. Çünkü ben doğduğum sene, yani bundan 65 yıl önce yayınlanan bir yayın organını bulupda okumak çok zordur. Bunu hepiniz bilirsiniz. 17. yüzyıllarda Antep de bir kadı varmış. Kadı ne kadar da adaletli biri ise de, birileri İstanbul’a gidip, kadıyı padışaha şikayet etmiş. Kadıyı hırsızlıkla, rüşvetçilikle, doladırıcılıkla zamparalıkla suçlamışlar. O zaman Osmanlı padışahlarından zamanın padışahı Antep’e iki müfettiş göndermiş. Müfettişler bir gün tebdili kıyafete girip, bir halk kıyafeti ile mahkeme salonuna gelmişler ve kadıyı gizlice denetim altına almışlar. Mahkemenin birisinde, bir kese altına iki kişi sahip çıkıyormuş. Birisi altın kesesi benim elimde iken bu adam benim altınlarımı almak istedi diyormuş. . Öbürü ise, ben altın kesesini elimden yere düşürünce, benden çabuk davranıp altınlarımı elimden aldı. Altın benim diyormuş.. Kadı, bunları dinledikten sonra verin bana altınları, yarın saat 10.00 da gelir altınlarınızı alırsınız demiş.. Gün ve saat dolduğunda ikiside mahkeme saaaalonuna gelince altınları birisine vermiş,. Öbürünü de cezalandırmış.. Bir gün sonra ki mahkemede ise, müfettişler yine gelip mahkeme salonuna oturmuşlar. Bu defasında da, iki kişi bir hanıma sahip çıkıyormuş.. Tabii ki o zamanlanlarda durumlar farklı imiş. . Kadı bir öncekinde olduğu gibi her ikisini de dinledikten sonra, “Kadın bizim eve gidecek, yarın saat 10.00 da ikiniz de gelirsiniz ” dimiş. Bu sırada Antep halkı, kadı’nın o hanıma göz koyduğunu ve kadı’nın zampara olduğu dedikodusuna başlamışlar.. Vakit saat tamam olup her iki kişi de mahkeme salonuna geldiğinde de, hanımı birisine vermiş, öbür kişiyi de bir önceki duruşmada olduğu gibi cezalandırmış..

KAYNAK KİŞİ: Mahmut ELBEYLİOĞLU