...yatağın sıcağından buz gibi bir odaya uyanmak gibiydi belkide bir ömrü paylaşmak, her gün aynı şeylere uyanıp her gün aynı şeyi yaşayacağını bile bile, her gün aynı dejavu ile uyanmak böyle bir şey di hayat belkide umutsuz bir kadına,
Yine aynı hafta sonuna uyandı kadın, yine sıcak yatağından buz gibi bir odaya süzüldü ayaklarında arkadaşının ona hediye ettiği terliklerini giydi, herkes uyuyordu, kedi sesizliğinde bonyoya daldı, musluktan hışımla akan suyu seyretti ne güzelde çekip gidiyordu başına buyruk diye düşündü sonra yüzünü yıkadı aynada yüzüne baktı, gözlerinin etrafında oluşan kırışıklıkları ve saç diplerindeki beyazlara baktı küçümser gibi kendisini gülümsedi, hayatın ona sundukları sadece bunlardan ibaretti çünkü oda bunu biliyordu, sonra mutfağa daldı, kahvaltıyı hazırladı, çocuklarını uyandırdı, eşini uyandırdı beraberce sofraya oturuldu, herkes yedi içti, sonra çocuklar odalarına, eşi kumandasını alıp tv karşısında uzandı, o yine aynı şeyleri yaptı, mutfağı topladı, yemek koydu, bulaşıkları yıkadı, evi temizledi çocukları dersaneye yolladı, eşin her zamanki gibi arkadaşlarıyla takılmaya çıktı, kadın tek başınaydı yine büyük kalabalıklar içinde elinde şekersiz bir nescafe aldı, dışarıda yağan yağmura baktı, yüreğide ağlıyordu, ama nedense ıslanmamak için hep şemsiyeyle geziyordu belkide bu yüzden herkes onu güçlü bir kadın zannediyordu, çok güçlüsün sen, sen yaparsın, sen becerirsin, sözlerine alışmıştı, alıştırmıştı herkesi
Sofrasını hazırladı yine sessizce, yine herkes toplandı etrafında yemekler yenildi, sonra yine çekildiler kenara, ne pişirdiği görüldü, ne yaptıkları , nede ağlayan gözleri, artık ümitleri bitmiş bir kadındı biliyordu çünkü yaşaması için yapacağı ne bir amaç nede bir çabası vardı, sadece olmadığı zaman olacağı boşlukları doldurmak için duruyordu ki ve biliyordu ki bir gün o boşluklar kendisini yutacak tı. Ve belkide kimse yokluğunu bile fark etmeyecekti ..............