(yokluğunda…)

Bugün yüreğimde bir hüzünle uyandım. Güneş solmuş, gökkuşağı yedi rengini kaybetmiş. Kuşların sesleri kısılmış, ötmez olmuşlar yokluğunda…Yaseminler, hanımelleri, annemin bahçesinde şebboylar artık kokmuyorlar insanı bayarcasına.
Her yerde her şeyde seni akıtıyorum gözlerimden. Ağladım, gözyaşlarımı çoğalttı bir yanım. Güldüm, acı bir çığlık bürüdü sesimi. Yüreğim sızladı, yüzüm yıkandı. Gözyaşlarımı yetim bıraktı bu gidişin.
Artık, şiirlerim yetim, gözlerim öksüz, düşüncem çaresiz yokluğunda. Doyumsuz kaldı duygularım, akıp gittin usulca benden. Gönlüm tıkandı yokluğunda. Gecede asılı kaldı rüyalarım ve hayallerim, savunmasız, sensiz bilinmezlikte. Şimdi duygularımda prangalar, yükün çok ağır taşıyamıyorum. Yazamıyorum seni bir türlü, şiirim sensiz, ben sensiz…
Rüzgârlar dindi, fırtına bile yok havada. Yağmur duasındayım sende, gözyaşlarım tükendi. Belki bir avuç deniz suyu koymalıyım gözyaşlarımın yerine. Yokluğunda dileklerim kayboldu, ulu çınara bağladığım.
Sabahların bir anlamı yok, sana uyanmayınca. Akşamların bir anlamı yok, seni düşünmeyince. Yokluğunda anlamlar anlamsız, sözcükler yetersiz. Noktalar yetmiyor acımı dindirmeye, yan yana geldikçe çoğalıyor kırgınlıklar.
Ne kadar çok seni yazmak anlatmak istesem, yazamıyorum. Anlatamıyorum bir türlü seni anladığım kadar. En güzel kelimelerim bile boynunu büküyor, yokluğun karşısında. Kalemim ağlıyor benim acım kadar. Yokluğunu yazmak çok zor, çok siyah. Canım çok yanıyor, üşüyorum…
İncecik bir yağmur gibi aramıza girdi sarı ayrılık. Gözyaşlarım çam ağaçlarında karanlığa tutundu. Yılan gözü gibi oldu içimdeki huzur. Sessizliğim ise içime akan zehir.
Susuyorum, binlerce güneş içimde solmakta. Susuyorum yüreğimde izlerin yara almakta. Akşamları boş sokaklarda seni bulmak değil yokluğunda kaybolmak için dolaşıyorum. Vardığım her adres yine senden bir ses, senden bir düşünce. Acımı tutamadıkça karanlığı yüreğime basıyorum. Bağıra bağıra ağlıyorum yokluğunda. Sızlıyor düşüncelerim.
Ah, şu rüzgarlar çarpa çarpa dövüyor, gözlerimi. Yaralarım acıyla kıvrandırıyor yaralarımı. Biliyordum, seni görmek ayrılığın pençesinde en zor ihtimaldi.
Çok ağırmış yokluğunun bavulu, sırtım çok ağrıdı taşıyamıyorum, yardım et bana..
Şimdi aradan mevsimler geçti, bakıyorum da yüreğim hâlâ senin izinde atmakta… sevincim gidişinin yasında….