Geçen sefer babaannemden bahsetmiştim..Bu sefer yaşar amcam ve asiye yengemden bahsetmek isterim..Aslında başka bir yazı hazırlamıştım ama telefon kabul etmedi,bu yazımı da kabul edeceğinden şüpheliyim..Yaşar amcamı,levent kırcanın olacak o kadarının ilk bölümlerindeki naylon kemale benzetirim çoğu kez..Eğlenceli ve elinden her işin gelmesiyle hayranlık uyandırıcı bir şahsiyettir..Uzun süre süren sigara tiryakiliğini bıraktıktan sonra hafızlığa şartlanmıştı bir zaman..Ve başarmıştı da.Yaklaşık onbeş yıldır çocukları olmuyordu..Barış Mançonun vefatından bir yıl sonra ismini halil ibrahim koydukları bir çocukları olmuş, o sene babaannem rahmetlik oldu..
Yaşar amcam bir rençberdir..Yazın mercimek,fig ve buğday eker;süpürge otu ve mantar yığar,kışlarıysa koyun,tavuk ve ineklerle daha sık vakit geçirirdi..

Daha önce kısmen bahsettiğim gibi köyümüzün kışları rüya gibi geçerdi ve kısmen halâ öyledir..
Asiye yengem Rizeli olup amcama kaçarak evlenmişlerdir..Hatta kaçışlarında yengemin kardeşi arif abi onlara yardım etmiş,yengemin babası ona uzunca bir süre küs kalmıştı..

Daha sonra barıştıklarında yengemin babası,bir ayağım kızımın yanında olsun diye amcamın tarlasına komşu bir tarlayı satın alıp Erzurumu yazlık olarak kullanmaya başlamıştı..

Bir daha ki sefere devamla..