O zaman hiç ağlama
Hicranın bendinde yol alıp, yeis
içinde soluma,firkat nedir anla

Suskun kalan
nazarlarıma saklanan yadımı anma,
yutkunduran sancıları aralama

O an ve alıp
götüren vakte darılma, kabrimin
mahzunluğunda ki hicrana kapılma

Bir ömür ne çektim
Her lahzada ümitlendim,
gözyaşlarımı ar etmeden döktüm

Gönlümde
hüznün hisarını inşa ettim,
her nazarımda hasretinle nefeslendim

Nereye
boynumu çevirsem,
sessizliğin lisanını ruhumda
işitsem, hicran ile inlesem

Hiç dumayacaksın
Bir an olsun bile bu çileme el
atmayacaksın,yalnız bırakacaksın

Ruhumun
figanına kanmadan,
kalbin dağlayan çığlığını
duymadan yaşayacaksın

Ömrümün
hicran sahrasında
mahzun bırakıp,bilmem
ki nasıl şevke kavuşacaksın

Her gece
bilsen nasıl bir bilmece
Gönlüm yakarıyor hecehece,
dilegelen hüznüm hissedilmeyince

Burukluk yaşıyorum
sessiz ve derinliğin ağlatan
o sahnelerinde ve gizlice

Sual ederim
ses çıkmaz,nazar eylerim kapım
çalınmaz,umut yüreğimde yine açmaz

Okuduğum
kitaplar halini anlatmaz
İçinde kaybolduğum yıllar
içimden çıkmaz,elem yakamı bırakmaz



Ne kadar derin olsa da,
gün yavaş yavaş ağarsa,
suskunluk her vakit aşk yaşatmaz

Ne zaman
şaşkınlığım artsa,
bakındığım saikler sinemde
kale olsa da, can çıkmaz

Neyleyim
artık,lal oldu melalim
Hiç birşey hissetmez oldu bu
tenim, demek ki vakit şimdi benim

Gideceğim yeri
nasıl hesap ederim,ürperten
sahnelere hangi yüzle selam veririm

Yaram
ne kadar derin, titreten
kalbin hasretinden eminim,
ama duymaz neyleyeyim



Mustafa CİLASUN