Hayat belkide benim için 16’tısında başlamıştır.İnan bana sevgilim , Ümit ettiğim duyguların esiriyim şuan,Her dakikanın sende bıraktığı bir anısı var iken zamana bırakmıyorum herşeyi
Benim için en önemlisiydi bu şehrin sen varken sosyal olması ayakta durabilmesi.
Hep yakalayamadığım umutları zaptedmek istemişimdir,Ya elimden kaçmıştır yada ALLAH izin vermemiştir. İstanbul gibiydin Perde arkası karanlık görünüşü şarapı aratmıyan bir tablo vardı duygularımda.
Çocuklukta elimizi tutan büyüklerimizin sıcaklığıyla zaptetmek istedim umutları Elimden kaçıyordu çünkü. Babamızı hayal dünyamızda kahraman ilan ettiğimiz gibi zaptetmek isterdim umutları elimden kaçıyordu çünkü.
Anne sütünün şefkati gibiydi zaptedeceğimiz umutlar ama elimizden kaçıyordu.
Ve daha doğru senin beni sevebilme ihtimalin gibiydi bundan dolayı umutlara yenildim ...