Acı bir gündü...

Okuldu,mahalleydi ,oyundu,eğlenceydi vesair şekilde geçen günlerin biriydi işte..Tuncay hepimizden erken çıkmıştı kundaktan..Yürümeye heveslendiği belliydi..Fazla ağlamazdı da..Ya altına yaptığında ya acıktığında yahut uyumak istediğinde ağlardı..
Turgutla yarış yaparcasına ilgilenirdik onunla ki evin gözdesi, son beşiğiydi o günler..
Meş’um hadise annemin bizi banyo yaptığı bir güne denk gelmişti,ilkin sıra bendeydi..Teşt dediğimiz,geniş demir bir leğende sıcak suda gözlerimizi yakan bir sabunla yıkardı bizi..Banyodan sonra sofra kurulacaktı ve tüpte yumurta kaynıyordu..Tek kanallı televizyonda bir korsan filmi oynuyordu ve tuncay sürünüyordu..Bir vakit sonra havlu ile kurulanıp yanan gözlerimi açmaya uğraşıyordum ki tuncay tüpün yanına kadar sürünmüş ve mazgalına dokunur dokunmaz kaynar su üzerine dökülmüştü.Annem o sırada turgutu yıkamaya hazırlanmıştı..Hemen akabinde ev sahibemize gönderildim..Sariya hanım ve annem tuncayı sağlık ocağına yetiştirdiler..
(ilk yazdığımda telefon muzırlık yaptığından yorum kısmından devam ediyorum affınıya mahsuben)