Senden sonra

Kapının önünde çöpe atılmayı bekleyen bir hayat arta kaldı senden sonra. Atsan atılmaz satsan satılmaz yalnızlığa yelken açıyorum bir bilette sana alarak, ben yokum artık diyeceksin biliyorum ama sen olmasan da hayalin var, iki günde unutacak kadar da karaktersiz değilim ya. Senden sonra bütün bu güzelliklere rağmen yapılacak bütün işleri yarım bırakır oldum nereye baksam sen varsın anasını satayım. Anlayacağın beş çayını bile bıraktım, artık nikotini bol olan ayrılık içiyorum her gece, her an, her sabah, seni hatırladığım, hatırlayacağım yarım kalmış bütün aşklarda. Ha birde kahvenin yanında olmazsa olmazım olduğun günlerde aklıma gelmiyor değil hani kahveyi hep en güzel sen yapardın ya, şimdi en az senin kadar güzel yapar oldum. hemde en şekerli’sinden. bakma sen bana senden sonra hayatımı da şekerlendirmeye çabalıyorum işte.

Aslında yapılacak çok işim olduğunu fark ediyorum ilk şu tablodan başlıyorum Mona Lisa’dan ne de güzel çizmiş diyorum kendimce Da Vinci inat bu ya çözeceğim en ince kıvrımlarına kadar bütün şifrelerini, gidişinden başlayarak, hayatın, ayrılığın ve yalnızlığa dair ne kadar saklı kalmış şifre varsa çözeceğim.! Sonra Bob Marley portresi takılıyor gözüme adam diyorum O adam.! O adam da ben neyim, kimim? diye soruyorum duvarlara malum sesi soluğu çıkmıyor garibin, yalnız olduğumu vuruyor aslında yüzüme susarak, konuşmayarak, sorularıma cevap vermeyerek.
Arkadaşlarım bile aramıyor artık sen gittin ya suçu bende arıyorlar bu güne kadar sanki seni üzmüşüm gibi...
Anlayacağın senden sonra çöpe atılmayı bekleyen bir hayat kaldı kapının ardında...

Aslında diyorum fena da sayılmam ama niye gitti bu kız? Vardır elbette söylemeyip, aniden çekip giderek beni yalnızlığa itmenin sebebi. vardır. Ansızın gitmemiştin bu güne kadar hiç, hep haber verirdin, ben bakkala gidiyorum beş dakikaya kadar gelirim diye, inan gözlerim yollarda kalmadı değil hani. nerede kaldın beş dakika değil beş asır geçti sanki. Her neyse beş asırda olsa unutacak değilsin ya, gelirsin elbet özlediğin vakit ben hep buradayım nede olsa, gözlerine yazdığım şiirleri unutmazsın sen bilirim, elini tuttuğum o ilk anı seni ne kadar çok sevdiğimi anlatmaya kelimelerin kifayetsiz kaldığı o günleri. Sahilde ağlaşarak seviştiğimiz gözlerimizin içine bakarak hiç ayrılmayacağımız dediğimiz o günleri unutacak değilsin ya.!

Anlayacağın senden sonra kendimi kandırır, hayatı hiçe sayıp yalnızlığa, ayrılığa kan kusar oldum. Bütün gidişlere inat o ilk günleri unutamaz kendime bakamaz oldum. Birazcık hatırım varsa tekrardan gel yaz mevsiminin hatırına...
İnsanlığım kırılmasın sana yaşamdaki düzen kaybolmasın. Kapının önünde çöpe atılmayı bekleyen bir hayat arta kalmasın senden sonra.

Eray Numan.