Bugün 1 Ocak 2012.Yılın ilk günü.Hayata yeni bir başlangıç, tüm çirkinliklere inat bir iyilik ve tüm karamsarlıklara bir umut daha.Fakat sadece bu kadar.Geçmişin sorgusu ve geleceğin hayalleri...Yeni yıl benim için bundan ibaret.Fakat daha önemli bir konu var şu sıralarda.Herkesin yılbaşı eğlencesi planları kurduğu şu sıralarda çok daha önemli bir konu var.

Biz, 22 Aralık-15 Ocak tarihleri arasında 90.000 şehit verdik Sarıkamış’ta.Üstelik tek bir kurşun bile atamadan öldü onbinlere masum.Biz, 2011 yılının o tarihlerinde yılbaşı eğlencesi planları kurarken -ki bizim bayramımız bile değil- 90.000 genç soğuktan donarak öldü.Ailelerine "Biz burada açlık çekiyoruz fakat onların karınları tok, kaldıkları yerler rahat, senden benden iyiler." diye teselli verilirken, onlar üzerlerinde yazlık kıyafetler, aç, susuz cepheye koşuyorlardı.O haldelerdi ki hayvanların bile yüz çevirdiği kar sularını içmeye çalışıyorlardı.Halbuki karlar bile soğuktan buz tutmuştu.

Biz, 22 Aralık-15 Ocak tarihleri arasında 90.000 şehit verdik fakat daha kötüsü de var.Şimdi bizzat kendimiz milli değerlerimizi şehit ediyoruz.Evet, yeni yılın anlamı büyük.Hatalarımızın telafisi demek yeni yıl, güzel olan her şeye bir adım daha atmak, kötü olan ne varsa ortadan kaldırmak için bir şans daha demek.O halde yeni yılı anlamına olarak kutlayalım.

Bu yıl ne çam ağaçları süsleyelim, ne hindi keselim, ne de Noel Baba’yı bekleyelim.Bu yıl televizyonlarımızı bir gün bile olsa kapatalım.Bu geceyi dua ile geçirelim, ibadet edelim.Yeni yıldan dileklerimizi Noel Baba’ya değil Allah’a iletelim.Sadece bir gün bile olsa...