Büyüyorum. Çok pis koyuyor. Kirli sokakta kimse top oynamıyor. Balkonunu süpürüp, suyunu sokağa boşaltan kadınlara küfretmiyor kimse. Kuru ekmeğin arasına bir iki dilim peynir, biraz domates koymuyor anneannem. Bütün gün yarım ekmekle geçmiyor. Öğle vakti hiç uyumuyorum. Hiç oynamadığım oyunları özlüyorum. Misket yuvarlamak istiyorum mesela. Seksek oynamak. Belki ip atlamak...

Dizlerim artık kanamıyor. 2 ayda bir ayakkabılarımı yırtmıyorum. Sokakta değil, evde oturuyorum.

Camdan bakarsam, bir iki çocuk görüyorum; tanımıyorum.

Değişiyorum. Her saniye başka şeyler hissediyorum. Bazen çok arabesk oluyorum, utanıyorum. Nefret doluyorum, "büyüdüm" diyorum, sevinmiyorum.

Susuyorum. Bağırmak istiyor canım.

Bağırıyorum. Hemen susturuyorlar.

Sevişiyorum. Ağlıyorum sonra. Büyüdüm diyorum, susuyorum. Çocuk kalmak istiyorum.

Aşık oluyorum. Bir boka benzemiyor. Ben saklambaç oynamak istiyorum.

Yağız YÜKSEL