Keşke Hep Çocuk Kalsaydım
Küçükken,top oynardım,boş kaldırımlarda
Her oynayışımda,düşerdim, top peşinde koşarken
Her düşüşümde,dizim kanardı
Ve canım çok yanardı
Ağlamamak İçin, kendimi zor tutardım
Hemen bir bahane bulup,kaçardım kimsesiz bir köşe başına
İçeri kontrol eder,kimsenin olmadığından emin olunca
Kanayan yaramın acısıyla,ağlamaya başlardım
Ama sessizce ağlardım, biri duyarda,rezil olurum diye
Ve sürekli,biranevvel büyüsemde,ağlamasam diyordum
Keşke demeseydim

Biraz büyüdüm,okula başladım
Artık boş kaldırımlar yerine,bahçelerde oynuyordum oyunlarımı
Ama düşmüyordum artık,öğrenmiştim düşmemeyi çünkü
Düşmemiştim ama,yinede bir yerlerim kanıyordu,acıyordu
Bu seferde,dayak yiyordum,okulun sert çocuklardan
Ağlamamak için,zor tutuyordum kendimi
Tuvalete kaçıp,kapıyı klitleyip,öyle ağlardım
Ama Sessizce ağlardım,biri duyarda, rezil olurum diye
Ve sürekli,biranevvel büyüsemde,ağlamasam diyordum
Keşke demeseydim

Aradan uzun bir zaman geçti
Artık çocuk değil,delikanlıydım
Ne düşüyordum,nede dayak yiyordum
Bu dönem benim dönemim diyip
Gülüp eğleniyordum
Taaki sana kadar
İlk görüşümde seni,anladım bir şeyler değişecekti hayatımda
Dayanamadım,söyledim sevdiğimi
Sende seviyordun beni,ne güzeldi o günler
Her gün elini tutar,öper,koklardım
Sadece beni dinlerdin,yazdığım şiirleri okurken
Taaki sende bir şiirle,veda edene kadar
Ve şimdi bende sana,son bir şiir yazıyorum

Ben daha küçük çocukken,hep düşerdim ağlardım
Büyüyünce geçer dedim,sabrettim
Biraz büyüdüm,düşmemeyi öğrendim
Ama bu seferde,hep dayak yedim,ağlatıldım
Büyüyünce geçer dedim yine,sabrettim
Tam hepsi bitti,geçti dedimki
Sen çıktın karşıma
Aşkın acısını öğretmek için bana
Bir yerim kanamadı ama
Canım her zamankinden fazla yandı
Yine geçer dedim,sabrettim
Ama bu acı,geçmedi
İçimdeki aşk acısı,hiç bitedi
Şimdi hep küçük kalsamda,düşüp ağlasam diyorum

O zamanlar ağlayınca saklanırdım,
Bir şekilde geçerdi yaramda
Ama bu sefer,saklayamıyorum ağladığımı
Ve zaman geçmesine rağmen,kalbime açtığın bu derin yara,geçmek bilmiyor