HOŞÇA KAL 2011

Seninle acı tatlı günlerimiz oldu hatta aylarımız. Bir teraziye vursam acılar daha çok gelir bundan eminim. Yazıda seninle geçirdim kışı da. Ve hatta iki baharı da. En güzeli de artık seninle hayatıma yön verişim oldu. Seni evirip çevirip dövmek istedim bazen. Ama ne gözle görebildim ne sesini duyabildim. Oturdum kaldım öylece. Geçsin istedim bir an önce. Bitsin dedim. Ama yaşamak gerekmiş geçmesi için günlerin. Ama güzel günler gördüm seninle. En çok da büyüdüğümü seninle öğrendim. Yüzümdeki kırışıklıkları saçımdaki akları aynaya bakınca kendimi gördüm. Beni ne kadar yıprattığını belki de harcadığını gördüm. Zamanın ne kadar boş geçtiğini, ölenlerin ardından maalesef gidilmeyeceğini, ağlasan da geri gelmeyeceğini, bir daha seni seviyorum demeyeceğini gösterdin bana.

Yağmurdan kaçarken doluya tutulacağımı gördüm. Dostluğun bir hiç olduğunu, şehirlerin hep sis olduğunu gördüm. Bir dalı tuttuğumda diğerinin de kırılacağını gördüm. Sevmeyi, özlemi hasreti seninle tattım. En çok da ne mutlu etti beni biliyor musun? Bir telefonun diğer ucundan gelen merhaba sesi…

Açıkçası üzülmüyor değilim hani. Gidiyorsun ya işte ondan bu baş ağrılarım. Alışmıştım sana ne kadar acımasız olsan da. Ama her şeyin bir vakti var şimdi sen gidiyorsun yarında kim bilir ben gideceğim. Seni mutlu ve güzel hatırlamak isterim. Sen sevgiliye kavuşmayı öğrettin bana. Sabrı öğrettin. Ve kazandırdın sonunda o en ulaşılmazı bana. Seni seviyordum ve sen biliyordun. Hoşça kal 2011…