12 Yaşındayım.Şırnak’ın Uludere ilçesinin köylerinden birinde yaşıyorum.
Her zaman olduğu gibi bu günde geç gelmişti eve babam.Sınırdan mazot geçirmek için köylülerle her gece Irak tarafına geçer ve saatler sonrasında geri dönerdi.Ben uyumaz,çoğu zaman onu beklerdim.geldiğinde kucağına atlar,boynuna sarılırdım,o da sımsıkı sarılır öpüp kokladı beni.Kısa süreli olurdu mutluluğum,zira,uzun bir emek ve yol yorgunluğu sonrasında uykuya dalardı babam.Olsun,o da yetiyordu bana.Uzunca bir beklemeden sonra ona kavuşmak ve kollarına atlamak inanılmaz keyif veriyordu bana.


Bu köyde hemen herkes aynı işi yapardı.Kimse duymasında -kaçakçılık yaparlar-Gerçi duysalarda bir şey olmaz çünkü,burdaki asker abiler,komutan amcalar bile biliyor bunu.Karışmazlar kimseye.Arada bir babamlarla ve köydeki büyüklerle sert konuşurlar ama yine de engel olmazlardı.Yani kaçakçılık serbestti burda!!


Bu gün babam yine gidecekti.Köylüler hazırlıklarını yapıyorlardı.Katırlar,bidonlar falan hazırlandı.Ben babama "ben de gelmek istiyorum" dedim."beni de götür"dedim.babam "olmaz" dedi."ne işin var oralarda,seni götüremem" dedi.Ben de "ya baba arkadaşlarım da gidİyor,babaları onları hep götürüyor,hem ben de sana yardımcı olurum,arkadaşlarım gibi bende katırların başında beklerim" diye ısrarcı olunca babam birazda isteksiz kabul etti.Çok sevinmiştim.İnanılmaz mutlu olmuştum.Babam "hadi o zaman katırları getirmelerine sende yardım et,sallanma" diye seslendi.Bende hemen yerimden fırladığım gibi katırların olduğu yere doğru yöneldim ve ordakilere katılarak verilen görevi yerine getirmeye koyuldum.

Karanlık çökmek üzereydi.Yola koyulduk.Uzun ve yorucu aynı zamanda soğuk bir yolculuktan sonra Irak tarafına geçtik.Mazot bidonları dolduruldu,hesaplar ödendi.Katırlar yüklendi ve biz yeniden geri dönmek üzere yola koyulduk.Babam gözlerini üzerimden ayırmıyordu.Sürekli takip halindeydi.Bazen göz göze gelirdik ama o gözlerini kaçırırdı benden.Erkek adam oluyordum.Artık kendi ayaklarımla yürümeyi öğrenmeliydim....


Oldukça meşakatli bir işti.Kar çoğu yerde geçit vermiyordu.Hem bizler hemde katırlar düşe kalka yürüyorduk çoğu kez.Ama her ne olursa olsun gitmeliydik,nede olsa ekmek davası.Yapacak başka bir şey de yoktu zaten.Ben okulu burdan gelecek parayla okuyacaktım.Babam bununla evin ihtiyaçlarını karşılayacaktı.Ben ve köydeki gençler burdan gelecek parayla evlenecektik...Yani bu iş bizim için hayati önem taşıyordu.Zorda olsa,kötü de olsa,tehlikeli de olsa bunu yapmaktan başka çaremiz yoktu..


Gruplar 8 yada 10 kişilik olurdu genelde.Bizimkide 10 kişilikti.Askerler bizim grubu yolda durdurdular.Bekleyin dediklerini anladım.Diğer söylenenleri pek anlayamamıştım.Bekledik.Daha sonra bir kaç grup daha geldi.40 kişi kadar olduk sanırım.Ben korkuyordum.Annem ben yola çıkmadan önce bana"askerleri görürsen korkma oğlum,tamam mı? Sana bir şey yapmazlar,bir şeyler söyler,konuşur sonra giderler"demişti.Ama ben yine de korkuyordum.Aslında korkan bir ben de değildim,herkesin yüzünde bir endişe okunuyordu.Yolunda gitmeyen,ters giden bir şeyler vardı.Uzunca sayılacak bir engellemeden sonra bizi bıraktılar.Askerler çekildi.Onlar bizden,biz onlardan uzaklaştık.Sonra kötü bir koku geldi burnuma,herkes aynı kokuyu aldı.Sonra silah sesleri dağlara çarparak yankılanmaya başladı.Bu da neydi? Birileri üzerimize ateş ediyordu,Uçaklar havada mermi saçıyordu üzerimize.Katırım vuruldu.Herkes kaçışmaya başladı.Ağladım.Akranlarımın çoğu vuruldu,Babam vuruldu,diğer akrabalarım vuruldu.Hepsi yerde cansız kanlar içinde yatıyorlardı.Annem geldi aklıma"askerlerden korkma,sana bir şey yapmazlar" sözü kulağımda çınlamaya başladı."Ama bize ateş eden onlardı,askerlerdi,babamı onlar vurdu,arkadaşlarımı,akrabalarımı,komşu köydeki adamları,katırımı onlar vurdu??Bunları aklımdan geçirirken sırtımda içten içe bir ateşin beni yaktığını hisettim.Sonra kolumda,sonra bacağımda ve her yerimde ateş yanıyordu.Benimde her yerim kanıyordu.İnledim.Annemi çağırdım.Babama seslendim.Duymadılar.Ağlayamadım.Ama gözlerim ıslanmıştı,susuyordum,nefesim kesiliyordu,çığlıklarla birilerini çağırmak istedim,olmadı,duyuramadım sesimi.Gözlerim kararıyordu,babamın beni kucağına almalarını görüyordum.Annemi görüyordum sessizce seslendim"beni asker abiler vurdu anne,beni komutan amcalar vurdu........"


Ben 34 kaçakçıyla,34 köydeki akrabalarımla,arkadaşlarımla acılar içinde paramparça edilircesine vuruldum.Anne söylesene bana"beni neden vurdular?ben ne yaptım asker abilere?babam ne yaptı onlara?benim katırım ne yaptı onlara?"

.................................................................................