Yarım yamalak toparlamaya çalıştığım hayat öykümün ,kel ahmetlerin evindeki bölümünden mecidiyeye yani ilk oturduğumuz mahalleye yakın ;sariya hanımların evine taşınmamız kendi, adıma bir dönüm noktasıydı..

Bahçeli,odaları geniş,üç oda bir salon,bahçesinde iğde ağaçları olan bir evdi..Elektriği ve haftada iki gün akan çeşmesi vardı,diğer günler mahalle çeşmesinden yine su taşırdım..Burdaki çeşmede ekseriyetle kadınlar sıra beklerdi..

Kapı komşularımızın hasan ve hüseyin adlarında iki kardeş olan çocukları vardı..Ve ilk arkadaşlarımdı..Tevafuktur ki kürt olduklarını öğrendiğimde şaşırmıştım..

Bu evdeyken görmediğim akrabalardan görüşmüşlüğüm olmuştur..Adana’da mukim üvey amcalarımdan sebahattin ve oğlu emrahla,Balıkesir’de mukim abdurrahman dayım,annemin anneannesi gülhanım nine(halli nine)leyla teyzem ve babamın süt annesi sürmeli nine..
İlkokula bu evdeyken başlamıştım.Mecidiye İlkokulu..İkinci kardeşim tuncay bu evdeyken doğdu..

Daha sonra dört beş tane ev değişsek te evlerimiz hep şahan dedenin çevresinde ve aynı mahallede idi..

Sariya hanımların evi ,öncesinde karanlık geçen dünyamıza renk getirmişti..Taşınırken kitaplarımdan fire vermiştim ama burdaki koruma alanım daha genişti..

Biraz ana hatlarına değindiğim sariha hanımların evindeki yaşantımızın ayrıntılarına devam ederim inşallah..Aslında ayrıntılı bir yazıyı biraz yazmıştım ama telefon izin vermedi..ilerki sefere devam ile..


Mahalle bakkalımız bu kez şahan dedeydi..