Artık düşünemiyorum mutluluğu,
Acılarıma bürünmek hoşuma gidiyor belliki

Tüm kördüğümlerin ardından gelen bıçak darbesi bitirdi beni
Alıştım artık düşünemiyorum...
Sanki haz duyuyorum acıların arkasına saklanmaktan
ya da acılarımı ortaya çıkarmaktan.

Biraz sonra gelecek olan sessiz gözyaşlarımı bekliyorum belkide
Sanki biliyormuşsun gibi bir işaret yolluyosun bana...
seninleyim dercesine...

Ortak oluyosun acılarıma,beraber yaşıyoruz belkide hüznü.
Ama onun için de kendime kızıyorum.

Seni de benimle yutuyor hayat, denizinde
Kaybolup gidiyoruz sırlarımmızla birlikte.

Karşılıklı sevgiyi tanıyoruz arkadaşça ya da dostça.

Sana bunları yaşatmaya hakkım yok diye düşünüyorum.
Ama sen kararlısın benimle olmaya,
bu hayat aldatmacasında.

Çok kez şah diyorum yanılıyorum sonunda...

Bir çizik darbesinle akıttığım acılarımı sen topluyosun adeta , yüreğinde
Biliyorum bana kızıyosun belkide acılarımın arkasına saklanmaktan dolayı.

Ama ne yapayım ben böyleyim...
Bende sır perdesini aralamak kolaydır
fakat açamazsınız...

Bana ne kadar mutluluğu anlatsanda,
acıları dinlemekten pas tutmuş kulaklarım duymaz seni dostum...

Sen kaybolan yıldızlarla uğraşmayı seviyosun anlaşılan...
Benimle uğraştığına göre...

Sana hep dedim güneşi bulmayı dene diye ama sen çok kararlısın
yıldızları toplamakta.

Sana verdiklerimi düşünüyorumda bazen,
koca bir HİÇ sanırım.

Bir kesik üzerine kurulmuş bu hayatımda sana verebileceğim sanırım
yine koca bir HİÇ dostum.

Seni çok seviyorum DOSTUM...

(Hiçler dünyasında boğulan yıldızın ecem.)



not: bu yazıyı çok sevdiğim dostuma verdim, öyle kolay kolay duygularımı belli etmem ama yine bi delilik anıma geldi demek.hayatımın en çetrefilli döneminden kesitlerin izleri var özetle...
bana yazdığı cevap şuydu:

"O hiç’ler senin için kocaman bir hiç,
bomboş bir hiç olsada
benim için seninle birleşen
birleştikçe de daha çok anlam kazanan
en anlamlı hiç oluyor.(....)"