Bir öyküye başlamak, yepyeni bir öyküye ve içinde sen olmayan, sana dair, senden kalan hiçbir şey olmayan. Kolay mı sanıyorsun yaşamak seni anmadan?

Ama güçlüyüm, bu gözlerin de yaşı tükenir bir gün, istemese de diner biliyorsun.

Sen benim omzumdaki kelebek değil, parmağımı sokan arısın, ancak bir anlık canımı yakarsın, sonra vız vız kaçarsın, ben acımla kala kalırım. Anneme sarılırım, “geçecek yavrum” der, annem öyle derse mutlaka geçer.

Kalp dediğin nedir? Sonuçta bütün organlar beynin emrindedir, beynime sorsam senden zaten nefret etmektedir, kalp dediğin nedir, senin gibi biri daha gelir, her şey yeniden iyileşir.

Sen dediğin nedir, kaşın gözün kaç meteliktir? Vicdan desem anlamazsın, yürek desem parçalarsın, aşk desem saçmalarsın. Sen dediğin nedir, bendeki sen her geçen gün eskimektedir.

Ben dediğim bir garip çocuk, kendi kendi yemektedir, bir söğüde yaslanmak sana yaslanmaktan çok daha güvenlidir. Onun karanlığı senin güneşine yeğdir.

Yaşamak demek bir bardak suyu can hıraş içmek, kalan son yudumla koca ömrü geçirmektir. Senin anlayacağın hayat sürekli bir susayış, daimi bir çalkalanış, hep o bardağın dibine bakıştır.

Senin hayatın kiralık, benim tarzım kiracılıktır. Sen ne dersen de bu kiracı da bir gün ev sahibi olacaktır! Balkonuna yalanlar asacak, kuruyanları katlayıp dolaba kaldıracaktır. Diğerleri sonsuza dek ıslak kalacaktır…

Yalanlarım yalanlarından elbet bir gün intikam alacaktır!


Günaha bulanan zaman
Bu masalın kötü karakterleriyiz biz
İçimde bir ses var bağıran
“Şeytan olmayı siz seçtiniz, siz!”

...........VaNDi ’08...............