Çok sıradan bir gündü ve bir arkadaşımı İstanbul’a gideceği için uğurlamaya gdiyorduk, otobüse ulaşmak için servis aracının kalkacağı yere ben ve birkaç arkadaşım beraber gitmiştik.Sıradandı, ama benim için anlamı oldukça fazlaydı o günün.Karşımda birden masmavi bir çift göz bulmuştum.Öylesine masum öylesine titrek bakıyordu ki gözleri beni adeta büyülemişti.Yanıma geldiğinde fark ettim o çift gözü. Daha öncesinde sadece ellerini görmüştüm, çöp kutusunu karıştırıyordu.Birden bana doğruldu, öncesinde ekmek arıyordu halinden çokça belli oluyordu, o an tasvir etmiştim kendi çağrışımlarımla o anı...
Bir çift masmavi göz, buruşuk eller, yılların yorgunluğu, terk edilmişlik,yalpalanmış bir hayat, sürgün yemiş bir yürek, başı boş bırakılmış bir anne bulmuştum karşımda.Öylesine masmavi, masum bakıyordu ki bana, gözlerimi yaşlı nenenin gözlerinden alamamıştım.
Yıllar geçmiş, bir ömür bitmek üzereydi belkide ama hayat her şeye rağmen devam ediyordu.Biraz kambur duruyordu, sanki hayatı o ninenin üzerine yüklemişlerdi.Halinden şikayet etmiyora benziyordu, sanki konuşsa fayda etmeyeceğini biliyordu. Kimsesiz değildi kimsesiz bırakılmıştı.Hayat çok garip, kimsesiz olmadan kimsesiz yaşamak bana anlamsız geliyordu.
O an bana ellerini açtı ve öylesine durdu, birşeyler söyledi. Benim onu o an anlamam mümkün değildi evet birşeyler istediği muhakkatı ama ben yıllarını nasıl yaşadığını ve bu hale geldiğini merak ediyordum.Kendisine de soramazdım, biraz duraksadıktan sonra yanımdaki arkadaşa kim olduğunu sordum ve bana az ilerdeki bir iş yeri sahibinin annesi olduğunu söyledi.Daha sonra cebimden çıkardığım parayı kendisine vermiştim, o da bana dualar etmişti masmavi gözleriyle bakarak.Evet çocuğu , çocukları vardı ama terk edilmişti hiç birşey buna sebep olamazdı.Bir annenin bu şekilde terk edilmesine olanak verecek hiçbir şeyi mantığım kabul edemezdi.
arkadaşı uğurladık uğurlamasına ama beni içten etkileyen bu olayı hiç unutamadım.O yılları eskitmiş kocaman bir çınardı masmavi gözleriyle ışıldıyordu belki terk edilmişti ama yılmamıştı hayata karşı yaşamak bir anlamda belkide buydu.
basit gibi geliyor insana bu gibi şeyler biliyorum ama o yaşta ve bulunduğum çevrede bu gibi insanlar yoktu evet yoktu.Snki herkes büyüklerine bakmak zorundaydı, küçük yerlerde bu gibi şeyler az yaşanır diye düşünüyorum özellikle feodalitenin yaşandığı bu gibi küçük yerlerde....