Günlük hayatta yaptığımız genellemeler başımıza bela olmaktadır. Hatasının sebebi ölçüsüzlük olan kişi bu hatasını engellemek için genelleme yoluna gider ve çoğu kez yaptığı bu genellemeler(ki bu genellemeler çoğu kez verilmiş sözlere döner) karşısında başarısız olur.Bunu basit bir örnekle somutlaştırmada fayda olacaktır:Yıllarca kahve ortamında bulunmuş şahsın genelleme yoluna giderek kahveye gitmeyi bırakması gibi.Burada sürecin devamında büyük olasılıkla kişi kahve ortamına sözde iradesine bağlı olarak bir zaman zarfından sonra geri dönecektir.Oysa kişi ölçülü davranma yolunda gitseydi bir oyun alanı olan kahvehaneye gitme özgürlüğünü genellemelerle engellemez sadece doğru olan bir kısıtlama getirirdi.
Gerçekten de hayatımız yaptığımız genellemelerle bir manevi hapis halini almış değimlidir? Yaptığımız genellemeler aynı zamanda bizim geniş bir pencereden hayata bakmamıza bir engel ,beynimizin üzerinde bir kabuk halini almış durumdadır.Hem her canlıyı ayrı bir güzellik ve incelikle yaratan her insanın farklı düşünmesini sağlayan yaratıcıya karşı yarattıklarını kalıplara bürürsek ona da saygısızlık etmiş olmaz mıyız.Unutmayalım ki bizi zengin kılan farklılıklarımızdır.Nietszche der ki”Tüm genellemeler bu dahil yanlıştır.”