Akşam olunca , eve hiç eli boş gelmezdi sevgili babam.Ya ekmek,ya yoğurt,ya şeker ,ya çay veya evin günlük herhangi ihtiyaçlarından birini getirirdi.
Ağır adamdı sevgili babam.Çekinirdik ondan.Bir isteğimiz olduğunda önce anneme söylerdik.
Bazan eve geldiğinde neşeli olurdu.Bilirdik ki bir iki kadeh almıştır.Eziyeti hiç olmazdı bize .güler söylerdi takılırdı. Mutlaka çerez getirdi o gün.Sevgili annem dikiş dikerdi el makinasıyla.Gözleri bozuluncaya kadar dikti hep.

Çerezleri ablam paylaştırdı fincan veya çay bardağında.Dört kızdık evde.Kestaneler kaynatılır veya sobanın üstünde pişerdi , sıcak sıcak ne güzel olurdu.Pay edilirdi yine.Ben mızıkçılık yapardım.Onun kestanesi şişman ,ordaki kestane daha büyük daha küçük diye.Neşe içinde geçerdi akşamlar.Sevginin ,saygının olduğu o sıcacık akşamlar.Çok özledim o günleri.Hep gözlerimin önünde.Çocukluk günleri bir başka.Nasılda geçiveriyor zaman.Hiç bir şey anlamadan,o güzelliklerin,o sıcaklığın tadına doyamadan.
Hey gidi günler hey!
Hey gidi güzel çocukluk günlerim hey!
Ne eli boş gelmeyen sevgili babam ,ne el makinasıyla dikiş diken sevgili annem nede meyvaları , çerezleri kestaneleri pay eden sevgili ablam kaldı hayatta.
Çok erken ayrıldılar aramızdan.ALLAH rahmet eylesin.
Mekanınız cennet olsun.Hep kalbimdesiniz.
Hediye Gam
24.12.2011