Belki farkındasınız, belki değilsiniz. Belki bunu her gün düşünüyorsunuz, belki hiç. Ama artık uyanmanın ve milyonlarca Türk’ün kanıyla filizlenen, büyüyen bu ülkeyi kurtarmanın vaktidir. Çünkü yarın çok geç olabilir.
İşgal edilmiş bir ülkenin çocuğu olarak bu yazıyı yazmak istemezdim. Oysa hür, özgür ve kendi başına bir Türk genci olarak; korkmadan, çekinmeden anlatabilmek vardı içimdekileri. Olsun, ben anlatamayacaksam da bir gün gelecek, bu kutsal toprakların insanları içlerinde yüzyıllardır bozmadan sakladığı özünü yeniden gün yüzüne çıkaracak, bağımsız olmanın tadını hatırlayacaktır.
Tam bağımsız Türkiye masalı bir gün olacak ve artık insanları uyutamayacak hale gelecektir hiç şüphesiz. Birisi çıkıp ülkemden artık defolun, bu topraklar benim diyebilme cesaretini bulacak ve bu haykırış büyüyecek, bir kıvılcım bekleyen, patlamaya hazır vatansever Türk insanını harekete geçirecektir.
Peki bu neden şimdi olmasın?
Neden Türk askerinin başına çuval geçirildiğinde sadece televizyonu, duvarı yumruklamakla yetinelim?
…
Bu isyan edenlere, durumun ciddiyetinin farkında olanlara bir davettir. Ortaya çıkan her milliyetçi siyasetçinin es kaza ölemeyeceğini anlayanlar için, bu ülke her ayağa kalktığında oturtulmasın, artık uyuyan dev uyansın diyenler için. Bu artık baktığı on tabeladan dokuzunu anlamak için ileri derecede yabancı dil bilmek istemiyorum diyenler için bir başlangıçtır. Bu bize muhtaç olan ittifakların ayağında artık sürünmeyelim diye kopmayı bekleyen çığın ilk tanesidir.
Uyan ey Türk gençliği… Seni uyutmak isteyenlere inat. Titre ve kendine gel.
Osmanlı olup yıllar boyu teknoloji sattığın Avrupa sen düşünce, sana ahlaksızlıktan başka bir şey satmadı anla. Sana dost görünen her ülkenin belki senin oturduğun belki benim ama kesinlikle bir şehrimde gözü var. Lütfen artık aç gözünü.
Bu savaşa sende katıl. Ülkenin menfaati için, artık birilerinin buyruğunda yaşamamak için. Yazabiliyorsan yaz, düzeltebiliyorsan düzelt, anlatabiliyorsan anlat. Ama bir yerinden katıl. Katıl ki bu ateş büyüsün ve yaksın geçsin bütün düşmanlarını.
Ekonomisi düzgün işlemeyen bir ülkenin bağımsız olma şansı yoksa madem ve sen bunu biliyorsan artık düşman olduğun ülkeye gülerek paranı yollama. Kötü de olsa Türk malı kullan. Unutma senin beğenmediğin ayakkabı, pantolonda yoktu Çanakkale kana boğulduğunda. Senin deden bir denizi düşmana buladı, bir ayağında çarık belki de yalın ayakla…
Söylediklerimi abartılı buluyor ve hala ne denli büyük bir işgalin altında olduğumuzu anlamıyorsan bu seni ne kadar iyi uyuttuklarını göstermektedir. Eğer bana inanmıyorsan aç televizyonu, hangi haber kanalı çok konuşup da hiçbir şey anlatmıyor bir bak. Cevabın hepsi değil mi? Hangi gazete sana sadece sarışının diskodan çıkarken basıldığını anlatmıyor? Neredeyse hiç birisi değil mi ?
Öyleyse ne duruyorsun, tut elimden. Beraber katılalım bu savaşa. Tarih bir kez daha tekerrür etsin ve geldikleri gibi gitsinler. Bileklerinin gücüyle alamadıkları bu toprakları yüzümüze gülerek alamasınlar bizden.
Eğer cesaretin yoksa yada başaramayacağımıza inanıyorsan, gücümüz yetmez diye düşünüyorsan bu cümle sana yardımcı olacaktır;

“Muhtaç olduğun kudret, damarlarındaki asil kanda mevcuttur”