Düşlerimde gezinmeye daldım,

Dikilinin bana verdiği hüzün yollarında,

Kimim yok kimsem yok,

Olsada zaten hiç yok,

Birden EDİRNENİN soğuk,

Karlı kış günleri geldi düşüme,

Yağardı serpe serpe kar,

Diz boyu olurdu beyazlıklar,

Çingene kiremitli damsalıklardan,

Boyumca sarkıtlar olurdu,

Şaşardım bu nasıl oluyor diye,

Ben;

Otuz sene evvel YİRMİBİR yaşındaydım,

Yaşlandığınızda,

Otuz yıl önceki olaylar,

Bugünkülerden daha gerçek görünür,

Daha bir anlam yükler...

Bizlere,

1970’li yıllar,

20. yüzyılın en güzel yılları idi,

Henüz tam uygarlaşmamışız,

Hileyi hurdayı bilmediğimiz yıllar,

Cep telefonu yok,

Bilgisayar yok,

Televizyonlar kısıtlı,

Lakin;

Gözlerimize soka soka kalemi,

Turgut Özal,

Da/ Yok...

Benim MEMURUM işini bilir dememişti,

Televizyondan,

Hoş;

Televizyonda yoktu o yıllarda,

Don Kişottuk o zamanlar,

Değirmenlerle savaşta yenilmemiştik daha,

Haince yalnızlığa gömülmemiştik,

İnanın bana,

O zamanlar aşklar ömür boyu sürerdi,

Ve sevdanın kıymeti vardı,

Dejenere değildik,

İnandıkmı giderdik ÖLÜMÜNE...

Hele;

Bir kız,

Camdan el salladı mı,

Biterdik,

Ayaklarımız yerden kesilir havalara uçardık,

Bir gülücük,

Bizi mest eder günlerce lezzetini yaşardık,

Ve kimseyede söyleyemezdik,

Hemde kendimizce mahcup,

Ahhh be;

O;

Kaçamak bir bakış,

Ve;

Bir merhabaya tapardık,

Tıpkı;

Yavru kuşlar gibi heyecanlanırdık,

En büyük hazine kalbimizdeydi,

Nasıl utangaçtık;

Gönül verdiğimiz kişiyi incitmekten de,

Onun karşısında küçük düşmekten de ödümüz kopardı,

Karşılıksız aşklar,

Ebediyen saklanan sırlara dönüşürdü,

Uzaktan sevmek diye bir şey vardı,

Yoksulduk,

Aç kalmadık,

Üşürdük,

Ama;

Bir torba kömürede muhtaç değildik,

Canımıza yapışan,

Kemiğimizi çürüten fukaralığın üstüne kat kat,

Yoksulluğun;

Gıcır gıcır gurur veren,

Kostümlerini giyerdik,

Fakir,

ama onurluyduk.

Çünkü tarihimiz bize kudretten,

Zenginlikten bahsediyordu.

Edebiyat,

Felsefe,

Bilim,

Bütün hücrelerimize azim aşılıyordu,

Korkumuz yoktu karanlıklardan,

Yarınlardan,

Şarkılarda daima taptaze bir umut çınlıyordu,

Kulaklarımızda,

Yüreklerimizde,

RUHUMUZDA;

Felekle kapışıyor,

Azraile kafa tutuyorduk,

Çaresizliğe meydan okuyorduk,

Yer sofralarında börekler açıyor,

Yürekten şükrediyorduk,

Seviyorduk be,

Sadece Seviyorduk,

Bebek Sevdamızla...!!!


Recep Yeşil...