Bir zamanlar ben... Konuşmayı bilmiyordum;dinleye dinleye konuşmayı ve konuşmanın kıymeti ortaya koyduğunu öğrendim. Bir zamanlar ben... Yürümeyi bilmiyordum;elimden tutulunca yürümeyi ve yürüdükçe daha ileriye gitmenin mithiş bir haz verdiğini öğrendim. Bir zamanlar ben...Gülmeyi bilmiyordum;gülen gözleri görünce gülmeyi ve gülümsemenin her kapı için bir anahtar olduğunu öğrendim. Bir zamanlar ben...Susmayı bilmiyordum;konuşa konuşa susmayı ve yeri geldiğinde susmanın edebin yansıması olduğunu öğrendim. Bir zamanlar ben...Sevmeyi bilmiyordum;sevildikçe sevmeyi ve sevginin yaradılmışa sunulan en değerli his olduğunu öğrendim. Bir zamanlar ben...Sevgimi ifade etmeyi bilmiyordum;sevdikçe "seni seviyorum" demeyi ve bu sözün hak edene söylenmesi gerektiğini öğrendim. Bir zamanlar ben... Yalnızlığı bilmiyordum;babamı kaybedince yalnızlığı ve annemin sıcaklığana sığınınca asla yalnız olmadığımı öğrendim. Bir zamanlar ben...Yazmayı bilmiyordum; çizgileri birleştirince yazmayı ve yazmanın büyüsüyle sarhoş olunca esaretine teslim olmayı öğrendim. YAZAN:BENAN BİHTER BAYRAKDAR