seki sohbetleri...

caniplerin evindeyken babam hala mevsimlik olarak çalışıyordu ve kışları köye gittiğimizde rastlamıştım sohbet meclislerine..
köyümüzün ismi kağıt üzerinde gülbitmez ama dillerdeki ismi emrecik köyü idi..köyümüzde camiye kayıtlı bir köy odamız vardır..dışardan gelen misafirlerin ağırlandığı özel zamanlarda kısır gecelerinde olsun,yatsı namazının ardından dinlence,sohbet ortamlarının tertip edildiği;üç tane bir tarafta,üç tanede diğer tarafta olmak üzre altı sekisi olan ,penceresi damda olan cami benzeri,yapımına ve iç süslemelerine özen gösterilmiş bir yapı...
köyün en yaşlısı bir tarafın en yüksek sekisine oturtulur ve sohbet konusunu bir o belirlerdi birde köy imamı..çocuklar alınmazdı o sohbetlere ama ağlamaya başladımmı çaresiz alırlardı..nasıl hoşuma gittiyse artık..
o zamanlar köyümüzün en yaşlısı muzaffer dedeydi ve sultan 2.abdulhamidin muhafız alayında askerliğe başlamış olması köyümüzün iftihar kaymağıydı..sohbeti muzaffer dedenin açması sekidekileri bir sessizlik kaplaması çok hoşuma giderdi..tv de eşref kolçağa her denk gelişimde aklıma muzaffer dede gelir ki benzerlerdi..
seki sohbetlerine katılmak hoşuma giderdi çünkü orda benimle ilgilenecek çok büyük vardı ve kavgayla haşır neşir olan yaşıtlarım yoktu..ayrıca el öpmelerde ceplerinden muhakkak birşeyler çıkardı..ismimi soranın elini öpmeye kalkardım nasıl olsa biri, bu şu kişinin oğludur diye tanıtırdı kalabalık arasından:)
bu arada sultan ikinci abdulhamit ve atatürkle olan anılarıyla muzaffer dededen bilahare ayrıntılı anımsamalarıma devam edeceğim biiznillah..

telefonumun imkanı malum ki devamı gelecek.