“Nemli gözlerinle bakma düşlerine anne
Minik ellerimin huzurunda
Yaslı gecelerden sessizce gülümse
Bil ki o tatlı gülüşün melekleri kıskandırır anne”

“Matemli sabahları silmem gerek saçlarının sarısıyla
Ölümü giymek cesurca ve sana kavuşmak nazlı çiçeğim
Uykulu gözlerinin salıncaklarda mutlandığını görmek
Nasip olsun bana yumuk ellerinin cennet kokusunu içime çekmek”


Nazlı çiçeğim, bilmediğim bir boşluk içindeyim. Sense sessizce gülümsüyorsun rutubetli, yaslı gecelerden. Uykuya kapattığım gözlerimi sana açıyorum yine. Canım kızım, melekleri kıskandıran gülüşlerin sarıyor ufuklarımı. Güneş bakışlım, yaprak yaprak umudu açtıransın içimde. Gitme ellerimden, gözlerimden gitme, dudağının kıvrımlarını alıp gitme düşlerimden, şahit olmak istemem gidişine.

Delişmen düşlerim sana yakınlaştıkça, uzaklaşıyorsun benden. Bir yanım hep eksik, hep gurbet bir yanım. Yorgunum tahayyüllerden. Bir ölüm kesiyor yolumu, senli düşlerimi nasıl gömerim. Kaygılı bir yoklukla sarıldı etrafım, mutsuzluğa akıyor gürül gürül gözyaşlarım. Saçlarının sarısı olsa avuçlarımda aydınlanırdım ihtimal, gözlerin olsa güneşim ısınırdım. Ardım sıra gelirdi hayat, nefesini duysaydım göğsümde… Ah kızım…

Güçlü olmak zorunda olduğum bir yaşam savaşında boynumu bükmüyorum asla. Acılarla dokusam da umutsuz günlerimi, yüreğimden fışkıran özlemimle yudumluyorum minik varlığını. Neden sonra aklıma geliyor, gözlerinin rengini hiç bilmediğim. Figanıma gökler bile dayanmıyor. Ağlıyorum… Nazlı çiçeğim, saramadım seni, koklayamadım diye soldurmam gözlerimi korkma. Umutla yaşıyorum bak, inatla…

O umut ki, çok uzaklarda. Bir bıçağın sırtında, belki de yangınlarda. Tek başına gecenin köründe, karasal bir iklimde savaşmakta canıyla. Deniz yok oralarda, sevdası yok, yüreği yok yanında. Yabancı gölgeler düşüyor üzerine. Bense gecenin bilmem kaçında, yorgunum yokluğunla savaşmaktan. İçten içe kanıyorum, kanayan ellerim, sızlıyor geceyi yumruklamaktan.

Azalıyorum günden güne, bir alaca karanlık mühürlüyor dudaklarımı çoğalıyorum hüzünlere. Kapatıyor gönlünün kapılarını sevda, içimi ısıtan bir ses olmalı oysa. Hep iyimser düşünmekten de yoruldum artık. Ne olacak benim halim derken. Geleceğe dair bir yıldız düşüyor avuçlarıma “Dualarınla yeşeriyor umutlarım” diyor. Ansızın geliyor mis gibi cennet kokun. Oysa kucağım bomboş, niye. Söyle nar çiçeğim, hep düşlerde misin…

Sakın söyleme umuda ağladığımı… Bilse beni affetmeyecek, boynumu büktüğümü görse ah. Gözyaşımda bitiyorum damla damla, kayıtsızım hayata. Düşlerimdeki bahar çiçeklerine bile can veremiyorum. Neye yarar nefesim söyle… Kaldım geçip giden zamanın altında, ezildim yaban anılarda… Sarı saçlarını okşayamadım ellerimle, kiraz dudaklarındaki gülüşüne kurban olamadım, ne yapsam… Bahar çiçekleriyle bezeyemedim elbiselerini… Kucağımda boşluğun, minik ayakkabıların pamuk şekeri düşümde. Hadi kızım yürü umuda doğru. Kaybolmayan bir rüyanın ellerinden tut hadi. Sana kavuşurum bir gün nasıl olsa… Bir gün bile olsa…

Sabah uyanmak olmasa, sana kavuşurum ya…
Heyhat…
Hayatı soyunmam gerek üzerimden önce…

“Cennet kokundan bir nefese, bin canım feda bebeğim.”

27/12/2007

Ayşegül TEZCAN