Nekolay bahaneler buluyoruz hatalarımıza, oysa sinsi sinsi kandırıyoruz kendimizi, eğer gerçek anlamda duygularımızı anlayacak açık yürekli bir dost bulabilirsek çokdaha kolay kurtarabiliriz kendimizi bu kandırmacadan, ikiyüzlülük yapmadan, hilekar davranmadan bizi anlayabilecek bir DOST!, bu mümkün mü?, neden olmasın?.

Benim böyle bir arkadaşım var, birşeyleri çokta konuşma ihtiyacı hissetmeden öylece bakışarak, birbirimizi incitmeden, pişmanlıkta duymadan sadece içimizdeki o çok güçlü duygularla yaşayarak birbirimizi derinden anlayabildiğimize inandığım bir arkadaşım evet var.

Avunmak adına yöntemlerimiz değişik vede bazen çok ilginç olabilir, mesela kendimizi şartlandırarak inandığımız sözle veya sözlerle kendi afyonumuzu hazırlayarak.

İşkence ettiğimiz ruhumuzda duygularımız herdaim masumdur, bizde masumuzdur belki,,,,,,,,, kimbilir?.


M.K. 14/12/2011