Yarım asra yakın bir vakit geçti
Sanki sinemde düğümlenmiş bir feryad misaliydi
Kuşku ve kaygılarım ne kadar ağır geldi
Günyüzüne hasret muradım nerdeydi
Hangi umuda bel bağlasam serdi
Sessiz çığlık ibretiyle titretirdi
O an kime ne söylenirdi
Baht benim olan ferdi
Nefes müddetinti


Ne zaman çocukluğum aklıma gelse
Bir burukluk sökün eder kalbimde
İmrendiğim resimler heryerde
Benim olmayan sürur kimde
Susmak şarttı istemesemde
Boyun büktüren sahipse
Sabır elbet benimle
Ah etmek niye
Aşk erdemse


İnsan ehliyet sahibi olunca demdir
Sabilik sünnetullahın erdemidir
Evreler arası kemaliyet niyedir
İbret aklın vecdinde payedir
Yoksa gebe düşler hayaldir
Umut aşka tabi demdir
Ruhun iksiri hak ecirdir
İrade söyle kimindir
Ruh sahibinindir


Hayli mahsun geçmişti çoçukluğum
Sabır içinde büyüttüğüm nice umudum
Uçurtmalar uçarken ipe olan tutkum
Koptuğu vakit çaresiz suskundum
Takat yetmez ve yetişmez korkum
Yeniden başlar hevese yolculuğum
Azim için kime ve neye muhtacım
Sevginin bahçesinden uzaktım
Ağlayamayan bir farktım


Babam o zaman malulen emekli olmuştu
Emeli maaşı hayli vakit bağlanmadı
Neye ihtiyacım varsa susmak ardı
Sineme sancı zerkeden bir acıydı
Arkadaşlar gülüp oynarken
Kuytu köşeler bana yakındı
Çekinirdim sual ederken
Susmak halde varken
Edep halimde serken
Ömür göçerken
An ibretken




Mustafa CİLASUN