Etle tırnak kadar yakın iki ezeli dostun, dostluğunu anlatmaya çalışacağım dilim döndüğünce. Söz, ikisi arasında sır. Kucaklaşırken fısıldarlar sırrı birbirlerine ve sır ifşa olur. Kadim dostların dostluğu, başka dostluklara kapı aralar. Harflerin tebessümü, bu dostluk sayesinde ışıldar asırlarca. Bu iki dosta meskenet ve kibir yakışmaz. Zarafet , hoşgörü, olabildiğince boldur iklimlerinde.



Aslında sırrı faş haramdır; lâkin bu dostlar, belli bir ölçü ve edep çerçevesinde dile getirirler söylenilmesi gerekeni . Doğrusu, beyaz kâğıda düşen söz, sırdan ziyade paylaşılması gereken hazinedir. Çoğunlukla bilgi, birikim, deneyim; sevgi, güzellik vb. paylaşıldıkça bereketlenen değerlerdir bunlar. Yoksa bu iki dosta, sırrı ifşa etmek gibi hadsizlik ve densizlik yakışmaz. Zaten kâğıt ve kalem kendilerine dost olabilen, dostluğu;sevgiyi bilen insanlarla paylaşır sırlarını. Öyle ulu orta bağırıp çağırmazlar.



Eski devirlerde, hattatların kaleminin kağıtla buluşurken çıkardığı cızırtı duyabileni alır götürürmüş güzel iklimlere. Bir kitap ne emeklerle gün ışığına çıkarmış, bilen bilir. Matbuatın gelişmesi bu kadim emektarları üzse de okunup yazılacak türden aşinaların çoğalması işin sevindirici cephesi. Bilgisayarlarda okunan çiplere, milyonlarca sayfa yüklense bile kâğıtla kalemin ünsiyetini bu ikili arasında göremezsiniz. Kâğıdın albenisi, kalemin vakarı bulunmaz o nesnelerde. Vakarla tevazuun kalemde imtizaç etmiş hâlini , bilgisayarın ışıltılı ekranında ve tuşlarında bulmanız mümkün değildir.



Buradan da şu sonuca varıyoruz: Hangi devir gelirse gelsin, kâğıdın ve kalemin itibarı kavi, dostlukları bakidir. Onların dostluklarından yayılan şuayı, ve sıcaklığı başka hiçbir nesne veremez bize. Bu iki kadim dost, ayrıca bizim sırlarımızı da paylaşır dostça. Ve bu sırra dünyanın hiçbir hackerı erişemez. O yüzden duygu ve düşüncelerin paylaşımı kalem ve kâğıda yakıştığı kadar bilgisayara yakışmaz. Yakışmaz sözcüğü belki biraz aşırıya kaçtı. Kalem ve kâğıttaki ünsiyeti, sıcaklığı bilgisyar ekranında ve klavye tuşlarında yakalayamayız diye sözümüzü bitirelim…
Ankara,19.12.2011 İ.K