Soğuk bir rüzgarın altında yine seni bekliyordum.Ellerim titriyordu,yüreğim yine seni haykırıyordu,heyecanım yine artıyordu yine sen gelmeden sanki seni görünce yine kelimeler ağzıma dolanacak kalbim her zamankinden fazla atacak gibi bedenim soğuyor adeta ölecek gibi hissediyorum kendimi.Sonunda bir ışıltı gibi geliyordun bana sevgilim,ellerimi tuttun bana gülümsedin ve ben yine senin sevginle hayata döndüm . Yağmur yağmaya başladı.Sen sevmezsin biliyorum ama ben yağmuru her zaman sevmişimdir.Sebebini belki hiç bilmeyeceksin duymayacaksın yüreğimde ki sana olan aşkla dolu ağlayışlarımı.Yağmur göz yaşlarımı kapıyor senin yanında iken bana neden ağlıyorsun diye sormayacaksın.İçimde sana karşı yaşadığım aşkı sana hissettirmeyeceğim sevgilim.Korkuyordum çünkü dile getirmekten sanki benden uzaklaşacakmışsın gibi geliyor.Çünkü her aşkın sonu hüzün ve ayrılık sevgilim bunu yaşamak o kadar çok korkutuyordu ki sana olan duygularımı hep saklıyordum.Seni kendimden bile kıskanırken benden daha uzaklara gitmenden korkuyordum.Senden ayrılmak mı hiç aklıma gelmedi biliyor musun?Senin bu kadar yakınındayken seni senle yaşıyorken ayrılmak bana hep saçma geliyordu.Ama yine korkusunu içimde büyütüyordum bu yüzden korkuyordum sana duyduğum yüce aşktan.Zaman senin yanında hep bana karşı direniyordu akıp geçmeyen zaman hep senin yanında su gibi ellerimden dökülüveriyordu.Neden diyordum zamanı durduramıyoruz diye kızıyordum hep sen bana soruyordun neden sinirlisin işte bu yüzden sevgilim.