Şimdi, kurulup bir hiçliğin içerisine, avucumda sımsıkı sakladığım çocukluğumu dökeceğim önüne. Kırılganlıklarımı göstereceğim sana, korkularımı… Daha çok sev diye değil, daha iyi anla diye hatalarımı.

Gök gürültüsünden korkardım ben, hoş hala titrer büyümeyen bir yanım. Sımsıcacık bir kucak için vazgeçilemez, ıskalanamaz bir bahanedir gök gürültüsü. İşte bu yüzden ne zaman haykırırsa gökyüzü, aç kucağını, sımsıkı sarıl bana…

Sobalıydı evimiz, şimdi ne kadar sıcak olursa olsun bulunduğum mekanlar, hala üşürüm. Ne elektirikli battaniyeler, ne de el dokunmayacak kadar sıcak olan petekler, ısıtamaz çocukluğumu. Burnunu çeke çeke kendisine sarılan bir kız çocuğuyum hala. Bak sımsıkı sarılıp bırakmaman için beni, bir neden daha…

Duvarlarım hiç olmadı benim. Bu yüzden saklambaç oynarken hep saklanmaktan sıkılır, yakayı ele verirdim. Doğru bildiğim neyse söylediğim için, insanların tüm fikirlerinden kovuldum. Çok kolay arkadaş edinebiliyordum ama hep çok az arkadaşım oldu, yalnızdım. Yalnızlık tercih mi edilir yoksa insanlar tarafından mahkum mu edilir bilmem ama yalnız kaldıkça kağıda kaleme daha sıkı sarıldım. Kaleme kağıda sarıldıkça, içimde tuttuğum ne varsa aldı benden. Yazdıkça yaşadım, yaşadıkça yazdım. Şimdi sende tut beni kelimelerimden…

Yaramaz değildim ama hep kendi yarattığım oyunlarda kanardı dizim. Çatlardı bileklerim. Hiç ağlamazdım, gözyaşlarım gecelerindi, gündüz onları göstereceğim kadar değerli kimsem yoktu ki… Yanıbaşında durup ağlayabiliyorsam nedensiz neden gösterdiğim herhangi bir şeye, verdiğin değerdendir. Ömrüme yayıl diyedir…

Kelebekleri ve balonları çok severim, renklerinden midir vazgeçemeyişim, yoksa gökyüzünde kendilerine özgürce yol buluşlarından mıdır bilmem. Yüzlerce balonum olsun, hiç bilmediğim kentlerde ki hiç bilmediğim insanların hikayelerini yazayım isterim hep. Sen benim hiç olmayan özgürlüğümsün sevgilim, bazen kurtlu elma şekerim, bazen hayal kahramanım, kimi zaman pamuk şekerin elimde kalan kazığı, kimi zaman gönlümün azığı…

Ben hala onüçlerinde bir kız çocuğu. Düşüşlerimde, gülüşlerimde her sarıp sarmalaman için beni. Ömrümde, ömrümün her mutlu günü de kuşatsın seni, o kız çocuğunu hiç üzme yeter ki…



Elif SEZGİN