Bir kuş ol ,
Kanatlarına Tak Getir onu

Diyorlar…


Hani şair öyle diyor ya, giden her biri memnun ki yerinden, bir çok seneler geçti dönen yok seferinden. Bazen İstanbul’a ilk geldiğim günleri ve ilk tanıdığım Cağaloğlu yokuşunun ve Bab-ı alinin delilerini ve divanelerini ararım. Bazen Necip Fazıl’ı, bazen görmesem de Sultanahmet cezaevi diye bilinen yerde Nazım Hikmeti, Taksimde benimle aynı kaderi paylaşan Neyzen Tevfik’i, Çamlıca’da evini arayan kendimi. Geveziyyeyi Ahmediyyeyi ararım. Rahmet kuşatsın hepsini. Ve dalar giderim. Selam verenleri, kucaklayanları seyir ederim. Sanki onlar beni kucaklamazlar. Avazı çıktığı kadar beni ünleyeni duymam. Gülerek boş gözlerle seyrederim. Hatta hiç duymam . Çünkü ben bambaşka âlemdeyim. Kimse alıp götüremez beni içinde bulunduğum saray-ı lâ mekandan. Ve söylerim kendi kendime; şu unutulmaz gerçeği:

Bir kuş ol ,
Kanatlarına tak getir onu
Diyorlar…

Kulaklarım bu sesle çınlıyor. Geceleri uyuyamıyorum. Nasıl etsem, nasıl gitsem de götürsem diye.
Ve şaşırıyorum, korkuyorum kendimden. Hayır ben bu kadar güçlü değilim. Hangi birine yalvarsam, ne cilveler kılsam, ne hediyeler vaat etsem, nasıl indiririm onları melekut aleminden.Şu fani ve yalancı dedikleri arzın içindeki samimiyetsiz ve elest bezmine ihanet eden hainlerin arasına. Hâlbuki ki o sahilde onları bekliyorlar. Ben bunların hangisini getireyim O zaman. Mümkün değil. Hepsi de memnun yerlerinde. Bir de biz huzursuz etmesek onları. Oturup da bizim için ağlarlarmış. O Kadar çoklar ki. Bunlar benim sahilde yürüdüklerim. Bunlar Sevgililerim. Bazen şefkat tokatlarını, bazen tedip tekmelerini yediğim insanlar.

Bir kuş ol ,

Kanatlarına tak getir onu
Diyorlar…

Sahilde bende bir tanesini istiyor. Güzel de, bunların benim gözümde hiç ayrıcalığı yok ki. Hepsi BİR. BİR’İ hepsi. Anlamadım, sanki mi dedin. Hayır, hayır sanki çok çirkin ve kaba kaçtı sanki. Ve samimiyetsiz kalır. Bu sevgililerin hepsi BİR.

Ne yani siz sevgili deyince, 6 ay sonra veya 20 yıl sonra adliye koridorlarında bir birlerinden ayrılanlara mı diyorsunuz. Yok, canım, Birbirlerini çoluk çocuk fabrikası zanneden, üreyip sonra, kendilerini anne baba olanlarımı dedin. Sonrada Acziyete düşen bu insanlar, sevgili değil, gerçekten karı koca bile olamayanlardır. Yok, be güzelim bunlarda sevgili olmaz. Yok canım. Yoksa kabir başında birbirlerine öldü diye hakaret eden ve ortalıktan akşam olmadan kaybolan ve hatta hayatına yeni alacağı insanı düşleyenlerimi sevgili. Bu insanlarımı sevgili diyorsunuz. Yok canım. Bizde sevgililer ölmez. Bizde sevgililer ihanete etmezler tamam da, değil ihanete uğramak, ihanete lügat olarak bile uğramazlar. Bizde ayrılık hiç olmaz. Bizde boşanmak ta olmaz. Yaşarız Yunus –Yusuf misali. Eyyup-davud misali.

Öyle der ya Bizim Yunus;

Âşıklar Ölmez Ölen Hayvan imiş



Ya rab bu ne derttir derman bulunmaz

Benim garip gönlüm asktan usanmaz

Âşık ki cana kaldı âşık olmaz

Canın terk etmeyen, maşukun bulmaz



Aşk pazarıdır bu canlar satılır

Satarım canımı kimseler almaz

Âşık, bir kişidir, Bu dünya malın

Ahiret korkusun bir pula saymaz



Bu dünya ol ahiretten içeri

Âşık’ın yeri var kimseler bilmez

Yunus öldü diye sala verirler

Ölen hayvan imiş, ÂŞIKLAR ÖLMEZ



Bir kuş ol ,

Kanatlarına tak getir onu
Diyorlar.



TAKDİM TEKADDÜM

Söz veriyorum getirmezsem sevgililerimi senin sahiline,

Ben takıp kanatlarımı kuş olup, gideceğim ‘O’ Yârin sahiline,

Gideceğim sevgililerime, hem de en sahildeki en sevgiliye ,

Bu kadarla kalmam sürünür giderim Havz-ı Kevser’dekine.



Ehlibeytle buluşmak kavuşmak ümidiyle koşarım ölüm sahiline,

Bekleyin geliyorum sevgiliyle buluşmak için, selam söyleyin Azrail’ine,

Bir kuş olup, Kanatlar takıp, kendimi teslim edeceğim sevgili Azrail’ime,

Taktim takaddüm getirip kendimi arz ediyorum, söyleyin sahilde sevgiliye.

Mustafa Mesut DURMUŞ

KIZIL BABA

Değerli arkadaşım, Değerli Şaire, Ayşe AKDOĞAN Hanımefendi,

Fikir yolu net sayfalarından kendisine aşina olduğumuz değerli eserleri ile hasbihalimiz bizi bugün başka bir limana, başka bir gümrük kapısına çekti götürdü.
Dostumun dostu dostumdur. Düşmanımın düşmanı da dostumdur. Velakin dostumun düşmanı düşmanımdır. Bir büyük gemide hep beraber yaşayan, aynı milletin, aynı dinin, aynı bayrağın, aynı sevdanın insanıyız. Ne kadar çok sevgilimiz var ise, o kadarda çok düşmanımız var. Güzellikleri bize yaşatacak olan, yine bizleriz. Hanımefendinin bu akşam yazmış olduğu şiir, bizi çok uzaklara götürdü. Aslında uzaklara değil, şah damarından daha yakın olan sevgilimize götürdü. Elbette sevgilimizin de sevgilileri var. Yani dostun dostlarıdır. Biz o dostlar harmanının içinde savrularak bu günlere geldik. Şairimize bu güzel duyguları bize yaşattığı için müteşekkirim.

Hanımefendinin kendilerine, Emeğine yüreğine sağlık ve afiyetler aşk niyaz ediyorum. Ne güzel dünyalara gitmemize vesile oldu. Hepsini Rahman olan Allah Rahmeti ile kuşatsın.Hayatının Başarılar ile dolu olmasını ve devamını yüce dostan dilerim. Saygılar Şahım Aliye-Şah Hatayi ye. Şah Şah Misriye, Şah

Mustafa Mesut DURMUŞ

KIZIL BABA

17.12.2011-ŞİŞLİ/İSTANBUL