Uzun zamandır ayrıyız seninle.Çok gençtik ilk karşılaştığımızda.Ben lise öğrencisiydim.Sen hayatın zorluklarıyla mücadele eden bir genc.Sevda düştü yüreklerimize.Hiç bir şey düşünmeden hayata birlikte yürümek istedik.Çıktığımız hayat yolunda sen benımle büyüdün, ben seninle.Mutlu günlerimizde olduğu gibi mutsuzuklarımızda cok oldu.Ama ben seni hep sevdim.Mutsuz olduğum zamanlarda bile.Ağladığım ,sinir olduğum,öfkelendiğm anlarda bile sevdim seni.Sevmemeyi bilemedim ki.İnandım ve güvendim sana.Aklıma getirmedim olmayacak şeyleri.Söylenen olumsuz sözlere , duyduklarıma hiç inanmadım.
Ben seni hep sevdim.Hep aklımda oldun,hep düşündüm,özledim.Yokluğunu hep hissetim.Her yerde aradım seni.Senin için ağladım.Sen benim heyecanım sevincimdin.Sana şiirler yazdım.Belki ararsın diye çok bekledim , kulağım hep telefon sesindeydi aramadın.Kapı çalındığında acaba sen misın diye, heyecanla açıyorum hep gelmedin.Boşuna beklliyorum yollarını,boşuna uykusuz geçmiş gecelerim.Sen beni beyninde bitirmişşin ne kadar kabul etmek istemesem de bu böyle.Ama ben yapamıyorum Unuttum diyorum,özlemiyeceğim,düşünmeyeceğim diyorum .Yapamıyorum.Ben senden vazgeçemiyorum.
Rüyamda seni gördüm dün gece
Elinde bir çiçek,bekliyordun köşede
Uzattın bana ellerini
En sevdğim gülüşünle
Barış Mançonun şarkısndaki gibi, öyleyse sen unut beni , yeterki benden isteme.unutamadım unutamadım unutamadım ....