İnsanın acıyı unutmak için ne kadar anlatması gerekiyorsa,unutmamak için de o kadar anlatması gerekiyor..

Acılarımızdan söz ederken asıl acımızı anlatmıyor,anlatamıyoruz.
Acı anlatılabilir mi?
anlatılamayan acı içimizi çürütür.
Acı anlatıldıkça eskir ve eksilir .

İnsan ,iyileşip devam edebilmek için anlatmak ister bence..
isteyerek ya da istemeyerek ,acısını susarak değil,anlatarak unutmayı ummaz mı??

Unutmak tamam da ,nasıl unutmak?

Kalbi yara tarlasına döner insanın.

Acıların kalbi sakat bıraktığına inandığımdan,sakatlanmış olarak devam ederiz.Acı ancak bu kadar unutulabilir çünki.
Unutmak değildir bu, harcadığımız ömrümüzde toparlayabildiğimiz kadarına razı olmaktır,acıyı kabul etmek ya da acıyla yaşamak .
Unutmak,kabullenince uğradığımız görme ve duyma kaybına dönüşür..

Bazı acılarda vardır anlatılamaz konuşamaz,anlatamazsın .
anlatmak değil ölmek istersin.
ölmediğin ölemediğin için susarsın.
üşüme gelir üstüne.
ağlayamazsın bile.

Acı unutuluyor ama geçmiyor galiba..
geçtiği için değil,tam tersine ,hiç geçmediği için unutuluyor acı.üzeri eski bir çarşafla örtülüyor.

Çünki en ihtiyacımız olduğu zamanlarda kimse’Merak etme ,geçecek,’demiyor artık..


Acıyla aşk yaşayan ruhum yanıyor
Buz tutan bedenimle hislerimle titriyorum
Seçemediğim hayatın labirent yollarında
karanlıklarda kayboluyorum
Her aldığım nefeste zehirleniyorum
canlı gezen cenazeyim
içimde hapsettiğim nefret ve öfkeyle
ruhum can çekiyor çırpınıyor


Aklım gel gitler de
vicdanlarını,ruhlarını satmış
kokuşmuş birbirleri nin etini yiyen
dillerinden ,önyargılarından iğrendiğim
insanlığı bilmeyenlere kinimle kıvranıyorum
Nedenler,niçinler, delirten çaresizlik
acılarımı asamadığım darağacı boş


Hayat oyununu oynuyor
boynuma attığı yağlı urganı çektikçe çırpınıyorum
İçimde bir kurt var,
her yeni filizlenen umut çiçeğimi yiyor
yok ediyor benliğimi sevgimi kurutuyor
Yaşam saatimin tik tak ları beynimde yankılandıkça
içimde sessiz çığlıklar kopuyor


Zaman..durma hızlan artık su gibi ak
kurtar bu azaptan beni ,
bekleyecek dayanacak gücüm kalmadı..
Umudumu kırıp inancımı yok eden
Geçen yılları,gelecek yılları düşündükçe
hayatlarda ,haksızlıkda,acı da yazıda..
yazmak ve okumak bütün acısına rağmen
hayatımı devam ettiren güç verendir belkide...


DAĞÇİÇEĞİ