Adı konulamaz bazı şeylerin, bir anlam verilemez. Bazı şeyler yere göğe sığdıramazken, bazılarına değer verilmez, dile alınmaz, en mesnetsiz anlamlar, en kimsesiz mekanlara atılır. Özüne zehir katılır, ağu ile ovulur, sarıp sarmalanır ve atılır. Bazı zamanlar atıldı zanneder insan , değerinin en dibine vurduğu, küçük bir çakı ile işlenmiş gibi aklımızın bir köşesine kazınır. Sonra olmadık zamanlarda çıka gelir. Hani demiş ya birisi " tam unuttum dedim, manav hıyarın kilosunu bağırdı" diye o misal işte.

Bazen, yağmurda dolaşmak ister, bazen ıslanmaktan korkarım. Bazen güneş ile başlayan güne merhabamsı sırıtır, bazen gözüme gelmesin diye güneşi, perdeyi kapatırım üstüne. Radyonun frekansları ile oynar, hareketlide durdururum imleci, bazense en damarını bile bulamadım diye arşivimden bir kaç resital yaparım kendime. Ah zamanı tutmanın hayali..
inanın acaba diye dediğim çok olmuştur. hani birden herkes duracak ben normal halime devam edeceğim. Sapık sapık düşünceler, tövbe de eşşek herif dediğim, sonrasında güldüğüm zamanlar. Gözü kör olası para. Bazen delikanlının elini kolunu bağlıyor bazen de hamd ettirmiyor değil yokluğundan. Çevremde o kadar çok örnek var ki, sakal bıyık gibi hiç birine tükürmeden yutkunuyorum.

Şehrimin sokakları gece bir başka oluyor. Kötülükler, pislikler görünmediğinden mi, yoksa düşünmeme yardımcı olan sessizliği sunduğundan mı bilemem. Köpekler toplanıp bir sağa havlıyorlar bir sola. Bu soğukta delirdiler mi diyorum, çok geçmiyor bir biri ile dalaşan iki insan onlardan daha beter geçiyorlar zamandan...

An ile geçmişimden bir perde, o havayı solutuyor bana. An ile kendime geliyorum.

Kimleri kırdım bilseniz, hatta kırdıklarım bile okuyordur satırlarımı, kırdıklarım daha vefakar bile olabiliyorlar. (benden daha vefakar) Ama sebepsiz, hikmetsiz, nasipsiz bir şey başa gelmez diyemiyorlar. Belki de diyorlardır da işlerine gelmez yada ben bu minareye bir kılıf uydurmuşumdur takdir size...

İnsanı kendisinden daha iyi başka kim tanıyabilir. Ben kendimi bilmezmiyim ?
Bazen bilmiyorum desem yalan değil. Nasıl böyle bir hata yaparım dediğim, nasıl bu oyuna geldim dediğim, yemezler deyip de yediğim heyy gidi hey.
- Bizim atlar da hep eşşek çıkıyor, eşşeği yazınca atın babası geliyor. dedi bir gün kamil abi.
Ee dedim ne yapmak lazım, oynamamak en iyisi dedi.
Oynama o zaman dedim.
Onu bir becerebilsem dedi.

Ne yani oyunmu bizim hislerimiz, çıkar gözetmeksizin bir dostluk başlayamaz mı, illa ezeldeki dayı gibi yatırım mı yapılmalı, bir ezel mi aranmalı. Paso planın bir alternatifimi olmalı.
Benim adım tatar ramazansa ben bu oyunu bozarım diyesim geldi de adım yetişmedi.

Düşünsenize telefon çalar, arayan bir işi olmasa aramaz dediğimizdir.
Ya bizde kendimize öyle dedirtmişsek.
Yolda görmezden geldiğimiz insanlar yok mu sanki ?
Bizide görmezden gelmek isteyenler varsa...

Bazen böyle biri olmaktan korkuyor, bazen çokta tın diyorum.

Neyse görüşürüz yine, görmezden gelmediğimiz zamanlarda...