Çok kırıldım çok,
Oysa ne güzel yerleştirmiştim seni yüreğime. Yıllar sonra beklediğimden gelen bir mektup gibiydin . Düşlerimde yer eden ve asla gerçek olmayan sevgilimdin sen benim. Var olduğunu bilmekti huzur veren, uzak çok uzak yerde de olsan, yüreciğmdeydin hemen şuracıkta, sol tarafımda ve hep sağ elimin altındaydın.. Hüzünlerimi seni düşünerek yenmeye çalıştım, kaygılarımı hep senli anlarımın düşlerinde erittim. seni ben kendimce sevdim ve seni yüreğimde hep biriktirdim...
Gittin, gidiverdin Yok yere, evet hiç yok yere. Demek ki seni ben , bende çogaltırken sende beni tüketmişim. Sana " seni çok seviyorum derken" sen beni sevmemeyi öğrenmişsin, bilmedim, bilemedim. Çünkü gözüm kör, kulağım sağır ve dilim lal olmuş bu sevginden de ben sendeki değişikliği göremedim, duyamadım ve algılayamadım..

Yazık oldu bunca yüreğmdeki sevgiye, bunca çoğalmış olan özleme, yazık oldu bana, demek istedim. Ama ne dilim nede kalemim yazdı. Yazık değil di, güzeldi, hoştu, her anı senli olan o geçen zamanın anlamı büyüktü ve özeldi.. Bu değerden sen değerliydin ve ondan senli geçen hiç birşeye yazık olmadı.

Gitsende benden kızıp, yıkıp, döküp ve köprüleri yakıp, Ben bendeki seni azat etmeyeceğim ve seni hep sinemde esir tutacağım... senin sevdan, benim yüreğimde hep . Senli aşkımı bu gün ben Yüreğime gömdüm. Çok güzel bir anıt mezar yaptım gönlüme, ve sana her sabah yürekten selamlar yollayarak, arkandan fatihalar okuyarak başlayacağım sensiz bir yeni güne..

Ben böyleyim işte.. Ya sen sen napacaksın acaba?.. Yeni bir yürekte barınabilecekmisin, yoksa seni zelzelede mi kaybedecek başka bir aşk depreminde Ruhun..?_

Git ve hep Git artık sen Ötelediğimsin benim..