Aslında bilmiyorum nerden veya neyden başlayacağımı... Biliyor musun ? Ben ilk kez böyle sevdim ve daha önce kimseye bu kadar değer vermedim. Kimseye yalvarmadım. Ve kimseyi bu kadar özlemedim. Ben hergün ağladım. Günlerce, aylarca... Herkesten sakladım. Gururuma yediremedim belki ihanetini. Belki tüm bu olanlardan sonra halâ seni sevebilmeyi... O kadar çok acıyordu ki kalbim, o kadar çok kırdın ki beni, ölmek istedim. Ama sonra haberlerini almaya başladım. Tıpkı bana yaptığın gibi bütün güzel cümlelerini söylemişsin onlara. Artık utanıyorum senden. Sen bu kadar mutluyken benim günlerce ağlamam... Bilmiyorum, belki aptallık ama söyledim ya sevdim.

Umarım benim sana veremediğim herşeyi vermişlerdir veya bulmuşsundur. Aslında o kadar çok şey var ki... Bilmiyorum neden ? Ne istedi benden, ne yaptım ki ben ona da bu kadar acı verdi bana ? Şimdi soruyorum sana...
Ne istedin veya ne veremedim ?
Ben günlerce bunları yanıtlamaya çalıştım. Ama artık pes ediyorum. Çözemiyorum seni. Unutmalıyım. Çünkü hep acı verdin bana. Artık daha fazla ezdiremeyeceğim kendimi.
İşte mutlu ol. ’ BİTTİ. ’ Bitirdin.
Biliyorum bu biraz geç oldu ama olsun bitirdin.
Ve bilmeni isterim ki...
Şimdi geriye kalan bir sürü boş hatıra.

DörtKasımİkiBinOnBir / 22.45