Seni her düşündüğüm zaman yaktığım sigaramdan çıkan dumanmı sandın kendini,sana duman gözlüm dedimse.Her nefeste ucup giden dumanmı sandın kendini.seninli hayallerimle boyadığım odamın pembe duvarlarına sinipte kaybolacağını ve benimde seni unutacağımımı sanıyosun.
Geceyi sahabla birleştiren saatlerde bile,kağıdını teninden,tütününü yüreğinden sardığım,dumanı özlemin kokan sıgarayı dudağımdan bırakırmıyım sanıyosun.Hasret bırakırmıyım gözlerimi gözlerini anımsatan dumanından sanıyosun.
Sigaram gibisin duman gözlüm.Sigaram gibi.İçtikçe bitmiyosun,doluyosun ciğerlerime.içtikçe coğalıyor sancıların içimde.sen yoksun yanımda,yaşamanın tarifi nee.
Ölümü unutacağımımı sanıyosun.sen yoksun yanımda içtikçe yokluğundan az eziyetli ölümü seviyor,arzuluyorum.
Seni ve sigaramı unutacağımımı sanıyosun.
Yanılıyosun.....


HAkan BULUT