NOEL ANNE



Çoğumuz özel günlerde ufak da olsa bazı hazırlıklar yaparız...Ailemizin, sevdiklerimizin gönlünü almak için küçük küçük süprizler hazırlarız...
Sadece özel günlerde özel olmak gerekmiyor, onun dışındaki günlerde de ruhlara dokunmak, sevindirmek,hatırlanmak ve hatırlamak gerekir...
Türk kahvesini çok severim ve hiç bir şeye değişmem diyenlerdenim...birde üzerine fal kapattım mı, doyamam keyfine...her şekili benzetmeye çalışırım, noktasına kadar...kuş ağzında hayırlı haberler, temiz, ferah kalpler, paralar, uzun uzun gidemediğim yollar...
O fallar festivallere dönüşür.İçinde hükümet kapısından, masallarda ki beyaz atlı prense kadar her şey çıkar...o minicik kahve fincanında...
Bazen tek başıma içmekten keyif almayıp, aynı katta ki, yan dairemin kapısını çalarım...çalarım ama elimde tepsiye süslediğim kalpli kurabiyeler, ufak ufak bir sürü mumu adak gibi yakarım...iki fincanda kahvenin yanında gül yapraklarını koyunca, keyifler şölene dönüşüyor.. Zaten oturduğumuz apartman çılgınlıklarıma öylesine alışmış olacak ki sesim çıkmadığı zamanlarda öldüğümü falan zannediyorlar...
O yüzden özel günlerde daha fazla itina gösterdiğimi söyleyenlerdenim...Kızımın okulunda on senedir yönetim kurulunda görev yapıyorum...Babasız çocuk büyütmenin zorlukarından biri de sanırım daha fazla endişe duymak...ayrıca gençleri çok sevmem adına onların duygularını anlamak adına,çağı yakalamak ve korumak adına...
Okul dada pek uslu olduğumu söyleyemem...tam on senedir NOEL ANNEYİm...şimdi şaşıracaksınız belki, noel baba ne zaman anne oldu diye?...annelik öylesine bir duygu ki babalığı bile aşıyor...
Noel baba gören çok oluyor belki ama noel anneye talep biraz daha fazla olduğunu görenlerdenim...Üstelik günümüzde noel babalar sadece lüks dükkanların önlerinde ailelerin tuzağı haline dönüşmüşken
Yılbaşına yakın günlerde,dükkanların önlerinde ki, yada barların önünde heybetiyle durup hediye dağıtan bir baba gördünüz mü?? Ben hiç görmedim...işte görmediğim içinde on senedir okulumzdki tüm sınıfları ve her sınıftaki öğrenciye el emeğimle yaptığım ufak süprizleri paylaşıyorum...
Kimbilir belki de bazıları hiç yakından görmemiştir, dokunamamıştır diye düşünüyorum...ve on senedir onlara öğrettiğim artık geleneksel olan bir<<SENİ SEVİYORUM>> işaretimiz var ki, muhteşem bir duygu...Yılbaşı gecesi saat tam onikiyi çaldığında birbirinden ayrı olan kişiler işaret parmağını burnuna koyup <<SENİ SEVİYORUM>> anlamına gelen mesajlarını gönderiyorlar...Ancak bu mesajın başımıza dert olduğunu da söylemden duramayacağım..çünkü çocuklar neredeyse her gün parmaklar burnunda geziyorlar...Neyse savaş olmas
ında aşk olsun diyenlerdenim...BU "seni seviyorum" hareketini kızıma dört yaşındayken öğretmiştim...KÜçükken beni kimseyle paylaşamadığı için, kalabalık ortamlarda, hem birlikte olduğum kişilerle konuşuyor hemde ona yetebilmek adına böyle dilsiz hareketler yaptığımız yllardan kallma...
Şimdi tam onaltısında ve artık burnumu değil kulağımı tutsam fayda etmez...Ama inanın hala gülmek adına, paylaşmak adına yaptığımız bir duygu hareketi...Size de tavsiye ederim...Ben şu an parmağım burnumda<<SİZLERİ ÇOK SEVİYORUM>> diyorum....



ayşe yayman 06.09.2005