Esin o gün işten biraz erken dönmüş; Azmi yi odasında, pencerenin kenarında öylece sus pus otururken buldu.

( Anne yüreği evladının en ufacık derdini bile hisseder ve içi cız eder.)

Farkettirmeden yüzüne baktı.Sanki...sanki ağlamış; gözleri kızarmıştı.

" Oğlum canın sıkkın gibi ; ne oldu ?"

Gözlerini kaldırmadan ellerini birbirine kavuşturup cevap verdi.

" Hiççç...hiç birşey anne."

Yanına gelip sarı saçlarından okşadı.

"Hani hep beraber söz vermiştik ; saklımız ,gizlimiz olmayacaktı.Sorunlarımızı birlikte çözecektik."

Bir süre ikisi de konuşmadan birbirlerine sarılıp öylece oturdular . Ve...Azmi ona bakarak:

" Anne sen hiç aşık oldun mu?"

Bu ani soruya şaşırmış,ne diyeceğini bİlememişti.

" Tabi ki ."Gülerek" Hem de babana."

" Gerçekten mi? İlk aşkın babam mı?"

" Evet; gerçekten İkimize birer sütlü kakao yapıp geliyorum; sen de elini yüzünü yıka. Benim de sana anlatacaklarım var birtanem."

Ana oğul balkona çıkıp oturdular.

Azmi kakaosunu içerken gene annesini soru yağmuruna tutmuştu.

" Sence aşk nedir ?"

Güneş yavaş yavaş dağların ardına çekilirken gökyüzü kızıl renge bürünmüştü.

" Aşk..."dedi." " Bir çift yürekte kıvılcımla başlayan hiç sönmeyen alev.Sonra ...sonra yıllar geçtikçe kor olan sevgi."

Mavi gözleri dolmuştu Azmi nin .

" Ama ben aşkı acı yanıyla tattım ; ben...ben sınıfta bir kız arkadaşım var bir türlü ona sevdiğimi anlatmaya cesaret edemedim."

Esin onun gencecik yüreğinde ne fırtınalar koptuğunu ,ne kadar üzüldüğünü tahmin edebiliyordu.

"Oğlum bu gayet normal,o senin okul arkadaşın.Grup halinde ders çalışmak, ,sohbet etmek ,eğlenmek daha güzel bence."

Azmi yüreğindeki sıkıntıyı annesine anlatmanın huzurunu duydu içinde.

" Sahi benim de söyleyeceklerim var dedin ; paylaşmanı bekliyorum şimdi sıra sende."

Ana oğul gülmeye başladılar...

"Hatırlıyor musun ? Küçükken hep bana anneciğim ,bir robot icat edeceğim her işi o yapacak; sen de benim yanmda olacaksın; işe gitmeyeceksin demiştin. Artık emekliliğimin zamanı geldi diye düşünüyorum."

"Gerçekten mi ? Çok ...ama çok sevindim."

Hemen kalkıp annesinin yanaklarından öptü.

"Ama ben nasıl geleceğim için planlar yapıyorsam ; sen de öncelikle üniversite sınavına odaklanmalısın ; ne dersin?

" Haklısın galiba..."

Esin fincanları toplayıp mutfağa gitti. Azmi de doğruu derslerinin başına...

Bir yandan yemekleri pişirirken ; diğer yandan da düşünüyordu .

( Eyvahh! Eyvah ...Benim oğlumda çok büyük değişikler var; artık ona göre daha dikkatli ve bilinçli olmalıyız. İletişimimiz kopmamalı ve her konuda yardımcı olmak gerekiyor.)

Kapının zili çalınca Azmi hemen fırladı.

" Anne ben bakarım ."

Ayhan işten gelmişti...

Esin önlüğüne ellerini kurulayarak yanlarına geldi.

" Hoş heldin canım."

Hoş bulduk sultanım."

Ayhan ,kolunu oğlunun omuzuna dolayarak birlikte salona geçtiler.

Sonra ; banyo faslı ve beraberce sofrayı hazırlayıp ,yemeğe oturdular.

Gündem; evin annesinin emekliliğe ayrılması ve bundan sonra yaşantılarında nasıl bir değişiklik olacaktı?

Aslında en büyük etken Azmi nin şu anda o na ihtiyacı vardı ve üniversiteye manevi olarak hazırlanmasıydı . ( Tüm gençlerimiz için gerçekten önce moral çok önemli...)



GENÇLERİMİZ BİRER FİDAN; LÜTFEN DİKKAT EDELİM , KIRMAYALIM. İLERİYE DAİMA İLERİYE DOĞRU BÜYÜSÜNLER SEVGİYLE ,BİLGİYLE...





NEŞE KIZILYAR



ÖYKÜM SİZLERLE DEVAM EDECEK...