“Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur.”
“Ben sporcunun zeki, çevik ve aynı zamanda ahlaklısını severim.”
Atatürk’ün bu sözünü de ilke kabul ederek sporla yaşamanın gerekliliğini her gün daha çok anlıyorum.
Sağlıklı yasam için spor, iyi sporcu olmak için de eğitim ve ahlak olmazsa olmazdir.
Spora ülke bütçesinden ayrılan pay öncelik sıralamasına göre yer değistire bilir olsa da ihmal edilemezler arasındadır.
Spor aynı zamanda ülke tanıtımı için önemli olduğu gibi; ülke dışında kazanılan müsabaka ve transfer ücretleriyle de bir çok ülkenin bütçesini aşan oranda para geliri sağlaya bilmektedir.
Spor dalları arasında en popüleri olan futboldaki paranın kabaca bir hesapla trilyon rakamlarına ulaşa bildiğini görürüz.
Birezilyayı ayakta tutan mali güçte ülkeleri dışına transfer ettikleri oyunculurın kazanıp getirdikleri milyon dolarların da etkin olduğu söyleniyor. Birezilyanın yıllık bütçesinin kaçta kaçını futbol için ayırdığını bilemiyorum ancak; sporcuların ibadet aşkıyla ülkelerine bağlılıkları ve bir birlerine destek oluşkları taktire şayan.
Türkiyede de oynayan yabancı oyuncuların çokluğu ve milyonlarca dolar ücret aldıkları bilinmekte. Peki bu oyuncuların yüksek maliyetlerle transfer edilişinin sebebi ne olabilir? Transfer edilen sporcuya verilen paradan o sporcunun uluslar arası karşılaşmalardaki katkısıyla daha kazançlı olunduğumu; sporcunun giyindiği kulüp formasının yurt dışındaki satış gelirimi? Gibi sorulacak soruların cevabı malesef hiç te iç açıcı değil. Getirilen teknik direktör ve futbolcuların yerinde kendi insanlarimiz olsa durum kesinlikle daha kötü olamazdı.
Milli takımımız Dünya ve avrupa üçüncülüğünü yabancılarla elde etmedi.
Futbol basit oyun, nasıl başarı elde edileceği de bilinmekte.
Türkiye’de, diğer takım taraftarlarını öldürecek kadar fanatikce hareket eden insanların varlığını ve kulüplerin yaptırdıkları müziklerin içerisinde “canım feda sana, senin için ölürüm, her şeyim sensin...” benzeri sözlerin olmasını hangi akıl sahibi maruz ve makul karşılaya biliyor acaba?
Yöneticilerin insanlari götürdüğü spordaki hedef kulubü için canından ve her şeyinden vaz geçecek olma hali! Değilse spordaki artan olumsuzlukların tesadüfi geliştiğini ve değiştirilemez olduğunumu kabullenmeliyiz?
Tabi ki yurtdaşlık bilinciyle hareket ettiğimizde sporda da daha güzel şeyler yaşanacaktır.
Onbeş milyon`un üzerindeki çocuk nüfustan yüzlerce yildiz sporcu çıkartmak mümkün. Oynayacak topu, giyecek kramponu satın alamayan çocuklar yetenekli olduğu halde geçim sıkıntısından ötürü spora devam edemeyen gençler malesef açmadan soluyor.
Bir milyon parayla, on binlerce çocuğa futbol topu, ayakkabı dağıtılır.
Bir milyon parayla, bir farika kurulur; okul, klinik, kültür sanat merkezi, spor tesisi v.s yapılır.
Bir milyon parayla, bin ev bir ay geçinir.
On yıllardır yurt dışına giden paralar, ülkemizde değerlendirile bilirdi.
Uyuşturucu bağımlısı olduğu ortaya çıkan bir teknik direktör (daum), kendi ülkesinde işinden atılıp kötü örnek olduğu için spor camiasından dışlandı, ne yazık ki; ülkemize büyük övgülerle getirildi ve yıllarca takımlar çalıştırdı.
Milli futbol takımı’nın başına büyük övgülerle getirilen hidding’in sağladığı başarı (!) aldığı ücretin yanı sıra üç yüz milyon civarında elde edeceğimiz gelirin de turnuvadan elenmemiz sonucunda ülkemize gelmemiş olması oldu; moralimizin bozulması da cabası.
Kirlenme ve yozlaşmanın önüne geçebilmek mümkün.
Taraftarlık adına hırsız, yolsuz, ahlaksıza detek olunmaktan vaz gecildiğinde başarı ve güzellikler payidar olacaktır.

atahan