Siz insanlara iyiliği emrederken kendinizi unutuyormusunuz oysaki siz kitabı okuyorsunuz yine de akıllanmayacakmısınız ayetinden çekine çekine anlatmak ister ister şu aşkı anlatmak isteyen deli gönlüm.Ona Helal edin hakkınızı ve dinlerseniz anlatacağım size aşkımı... Zaman öyle ki bilir bir zaman ve bir padişah sevdiği bir yakını adına muhtemelen kızı adına toplatır zamanın bütün güzel güllerini adı adı hıdıv kasr-ı köşkü onun güzelliği ise gülleri; şimdi tüm gülleri yolunmuş önce meyhane olmuş sonra insaflı insanlar sayesinde olmuş yemekhane... Ey gökleri delen mermi kollu camii sende güzelsin ama içindeki güllerin sayesinde çinilerin ve nakkaşların bin bir emekle işlediği süslemelerin sayesinde değil.Kimi ihtiyar solmak üzere atmış kendini içine, kimi hep tomurcuk olmuş saklanmış; adı evliya, kötü kokulu yosunlarda var içinde gül olmayı bekler ya rahim diye

Ya rab olaydım sana dost tomurcuk olaydım gönlünde kabul edersin değilmi benide Allahım sen ki kötülüğün içinde çirkinin yüzünde güzeli göreni, senin ayetlerini seçeni seversin senki anasından dayak yemek üzereyken ayağına kapanıldığında yüreği merhametle dolan anadan daha merhametlisin. O anayı gördüm kii ateşin içinden çocuğunu kurtarmak için çırpınır kurtardın yavrusunu şimdi sıkıca sarılır;kokluyor yavrusunu; ama bu merhamet utanır ki; senin rahmetinden yüzünü göstersin

Sana nasıl etsem de nasıl edeyim şirin olayım sana her an dinlediğini bilirim beni ve isterim senden şu duayı; olmak sallandıkça yerine oturup sağlamlaşan camiler gibi olmak; olmak kara sevdalardan çıkıp ak sevdalarda seni bulmak.Öğrendim ki ak sevda isimlerinmiş kara sevdaysa tutku; tutku insanlardan bir şeyleri alıp götüren

Ben ötüşen kuşların tatlı seslerinde buldum seni.Hu sesiyle salınan söğütlerin arasında, şırıl şırıl akan dinlendiren akar suda. Sana inanmak için görmekte lazım gelmez ya rabbim ne olurdu seni arar ken şaşkına dönmüş gözlerim.

Duydum ki seni insan sanmış seni asıl deliler;onlar bencildiler… Sense vücudun süphan (eksiklik kirinden temiz] İsimleri öğretmişsin kıymet bilmez insana o insan bir kilo demirle bir kilo pamuğa baktığında demir ağırdır der ya sen ne dersin bu işe? Diyelim ki; Kara gözlüklü felsefe simsiyah camın ardından rengarenk çiçekleri isli sayan çerçeve...