Nedir sensizlik, nasıldır? Nasıl baş edilir ,nasıl savaşılır, nasıl yaşanılır bununla?Bilmiyorum.
Sensizlik…Sensizlik gece gibi ,aysız,yıldızsız geceler gibi… zifiri karanlık.Sensizlik o gecelerde yorgansız uyumak,tir tir titremek soğuktan...Üşümek gibi. Sensizlik gözlerimden yaş değil kan akıtmak gibi.
İçim yanıyor sevgili içimdeki acıyı anlatamıyorum ,sensizliği tarif edemiyorum.Acı çok acı ,acıdan da acı sensizlik.Sensizlik çaresizlik,sensizlik karanlık ve çok soğuk sensizlik..Uyuyamıyorum gittin gideli bir sağa bir sola dönüp duruyorum.Artık uyumak istiyorum uyuyamıyorum, hep aklımda sensizlik.Seni unuttum yar sensizliği düşünmekten.Nefesim kesiliyor,gücüm kalmıyor dayanamıyorum.Ölecekmiş gibi hissediyorum,ölemiyorum.Sensizim ama yaşıyorum,yaşamaksa eğer bu. Sensizlik ne yaşatıyor ne öldürüyor be sevgili.Sensizlik sanki…aydınlık bir ortamdan aniden karanlığa geçmek gibi. Hani her yer zifiri karanlık olur, hiçbir şey göremezsin,sonra yavaş yavaş alışır gözlerin karanlığa.Etrafındaki şeyler belirir bir bir, görürsün ama her şey bulanıktır artık…. Yoksa sensizlikte böyle bir şey mi?Sensizliğe de alışılır mı böyle yavaş yavaş.Alışabilir miyim dersin?
Aydınlığım, koyma karanlıkta beni.Bırakma ayazlarda,çaresizliklerin koynuna atma beni.Yıkma hayallerimi,bırakma ellerine muhtaç ellerimi.Verme bana sensizlik denen çaresizliği.Gitme gitme be sevgili...GİTME.
HAZAN