İnsan olarak görevimiz geride iyi, güzel şeyler bırakıp bu dünyada misafirliğimizi yerine getirebilmektir. Hayat acı, yaşamak zor. İnsanlığımız sanki bir maske arkasına gizlenmiş gibi bir tiyatro oyunu sergiliyoruz. Sadece oyunu oynamak... Ben insanları anlayamadım. Kimi sürünüyor, kimisi çile çekiyor. Kimisi mücadele ediyor. Yaşamak bu. Klarnet dünya. Makamına göre sıra geldiğinde çalmak önemli. Yozlaşmış medeniyete ayak uydurmak, tiyatro sanatçılığımızı yerine getirirken rol arkadaşlarımızı üzmek, faydalanmak istemem. Rol yapmak çok kolay. Ve ardından kötü şeyler kazanmak. Ben böyle olmak istemem. Arkadaş insanlığımızda pişmanlığa yer yoktur. İnsan sevgisi gibi kutsalı yoktur. Tüm insanlığı seviyorum. Nefret edemem, küçük göremem, hor göremem. Mevlana’nın dediği gibi "kim olursan ol yine gel..." İnsanlık güzel şeylere layıktır. Sevgi ve saygılarımla...