Şimdi zamanı geçmişimle yüzleşmek istiyorum. Bin beş yüz yıldır kimse geçmişi ile yüzleşemiyor. Düşmanlıklar, pişmanlıklar o cesareti kimse kendinde bulamaz. Maalesef hiç bir zaman kimse kimsenin yerine acı çekemez, nefret edemez. Sadece ders alırız. Bir insan hata yaptım diye ailesinden çocuğundan, babasından, annesinden, komşusundan, iş yerindeki arkadaşlarından hepsinden ötesi yaradandan özür dileyip affına sığınıyor mu? Hayır o cesareti kendinde bulan insan çıkmaz. Bizler zavallı acınacak insanlarız.


Soruyorum sizlere türküz türk kültürü ile yaşamamız gerekmez mi? Müslümanız, Atatürkçüyüz, milliyetçiyiz ama üçünün bir arada olduğu bir insan var mı? Siyasiler bizleri kullanıyor. Bizlerde kendi çıkarımız için onurumuzu, kişiliğimizi kullandırıyoruz. Dünyada en fazla dini günleri bayramları olan milletiz. Kendi içimizdeki insanları bile sevmeye kucaklamaya cesaretimiz yok. Irkçılık yapmakla bir yere varamayız. Avrupa, uzak doğu ülkeleri zamanla yarışırken bizler hiçbir yere varamıyoruz. Aynaya bakmaya bile cesareti olmayan insanlarız. Kimseyi kandırmayalım. Kin, nefretle hiç bir yere varamayız.

Halk olarak bunu siyasilere bırakmayalım. Cesaretimiz varsa tabuları hep beraber yıkalım. En güzel günler bizlerin olsun.

Sevgi ve saygılarımla..