Sen hep acılar içinde kıvrandın.Bizse felç olmuş duygularımızla hep seni dinledik, sana hayran kaldık.Sağnak sağnak nimetler boşaldı üzerimize,bildik senden dolayı geliyordu ay yüzlüm.Ama yalnız bıraktık seni.Dua ederken yalnız bıraktık,şükrederken yalnız bıraktık,ağlarken yalnız bıraktık ve sen ufukları gözlerken,hep en iyiyi düşlerken biz seni yalnız bıraktık.Gözlerimiz gördü güzelliğini ama yansıtmadı kör gibi,siyahın ışığı soğurması gibi,senin aydınlığını,senin ışığını soğurduk.Kulaklarımız paslıydı,senin sesinle açıldı paslar,silindi kirler, ama biz yine de duymuyormuş gibiydik seni ve senin gibilerin müjdeli seslerini.Ellerimizi en olmaz yerden çektik senden.Sen yine de hep bizim için sıkıntılandın.Vefasızdık, kadir bilmezdik ama sen yine de vefa dedin, vefa solukladın bize.Vefa dedin gün gelir bin kusru örter dedin,şimdi bir kusrumuzu örtecek vefamız bile yokken sen uğrumuza yataklara düştün.Biz ancak o zaman ağladık ve anladık.
Ay yüzlüm rahat ve rehavet içinde biz hergün şikayetteydik halimizden.Sen her uzvun sancılar içindeyken şükürlerdeydin.Seni anlayamadık Ayyüzlüm, sen olamadık,ardından gelemedik.Ama sana muhtacız Ayyüzlüm.Sesine, soluğuna çok muhtacız.Müşfik elin yine çocuklarımızın başını okşasın ve titreyen sesin yine bize sevgiyi anlatsın istiyoruz.Biz doğrulamadık,dimdik olmamızı istedin,dosdoğru olmayı anlattın ,biz yılan gibi eğri büğrü süründük şehirlerde, ülkelerde.Hiç doğrulamadık,doğruyu gördök,doğruyu duyduk senden ama doğrulamadık.Şimdiyse tın tın etti sinelerimizde hasta yüzün, yandı içimiz,büsbütün büküldü belimiz.Eğri büğrüyken,çıkık kırık kaldık topyekun.
Ayyüzlüm biz sevgiyi senden öğrendik.Sevilmeyi senden gördük.Sevgisizdik seni tanıyıncaya kadar,sevmemişti kimse bizi senin kadar. Ve hoşgörüyü senle anladık, hoşgörmesek de dalında sallanan yaprağı.Herşeye rağmen Ayyüzlüm tüm boşluklarımıza rağmen duadan bir buket hazırladık, melekler bizim değil senin hatrına aldılar çiçeklerimizi.Ve o çiçekler sana doğru mis koktular ,açtılar rengarenk,bizden çıkarken boyunları büküktü,kokuları gelmiyordu.Senin güzelliğinden yansıdı çiçeklerimize,dualarımıza.Sızlıyor yüreğimiz,aman diyoruz,aman Allahım!Ve Ayyüzlüm seni Allahımıza emanet ediyor,dileniyoruz kapısında.O’nun kapısını çalmayı da ,kapısında bir dilenci gibi sızlanmayı da nasılsa senden öğrenmiştik.Senin diline benzer bir dille ,bir lisanla,dönmese de benzemese de dileniyoruz kapısında ŞAFİ ismine sığnarak.



AYŞEMDEN TUNA