Bu sabah odamdaki öğrenci arkadaşlarımın çıkardıkları tak rak seslerden dolayı erken uyandım.Yatağımda uzanarak arkadaşlarımın gitmesini bekliyordum ki tekrar uyuyayım ve nihayet çıktılar.Ben de başımı yastığa bırakarak uyumaya çalıştımsa da nafile uyku tutmuyordu uyuyamıyordum.Çünkü bir hafta boyunca gecemi gündüzüme katarak çalıştığım sınavlardan birinin sunucu bugün açıklanacaktı.Üniversitede alacağım ilk not belli olacaktı.Bunun heyacanıyla yerimde duramıyordum.
Dem dem neşeli dem dem üzgünleşiyordum.Bunun nedeni; ümid ile korkuydu.Kendimce sınavlarım iyi geçtiği için çok ümidli ve neşeli idim.Bazen de ikinci sınıfdaki öğrencilerin değişiyle;’ falan hoca not vermez, filan hoca not kırar’ gibi sözler aklıma gelerek aklımı kurcalıyordu.Yani ümid ile korku arasında gidip geliyordum.
Nihayet yatağımdan kalkarak bütün ihtiyaçlarımı gidererek okul yolumu tuttum.Yolda müzik dinleyerek bir kaç dakika sonra okula vardım.Bizim sınıf okulun üçüncü katındaydı.Bir an önce sınıfa girmek için koridordaki arkadaşlarımı görmezden geliyordum.Merdivenden çıkarak ikinci kata geldiğim de Ahmet ve Murat perişan,iflas etmiş iş adamları gibi merdivenin en üst basamağında bana bakıyorlardı.simalarından belliydi ki sınav sonuçları iyi değildi.
- sınav sonuçları açıklanmış mı?
-sen 43 almışsın dedi Ahmet
- neee!!!!!
Şaşkın bir şekil de bu kadar kötü olamaz dedim.hemen koşarak sınıfa girdim sınıf bomboş sadece emel vardı.
-sınav açıklanmış dedim
çıt çıkmadı emelden
-sen kaç aldın?
yine çıt çımadı
-sınav sonuçlarını nereye asmışlar?
-bölüm sekreterliğin karşısındaki panoya asmışlar
-sağol teşekür ederim
Belli ki Emel de çok kötü almıştı.Hemen aşağıya inip bölüm sekreterliğine koştum.Bi de ne göreyim ana baba günü gibi kalabalık vardı.Kimisi iflas etmiş bir iş adamı gibi üzgün ,kimisi zafer kazanmış bir komutan gibi dimdik duruyordu.Ama çoğunluk iflas etmişti.Nerden bilecektim bende iflas eden grubun içinde olduğumu,neyse meraktan çatlayacakmış gibi kalabalığa dalarak listede ismimi aramaya başladım.Nihayet ismimi buldum ve şöyle yazılıydı.
RAHMİ ŞAHİN 43
Gözlerime inanamadım başımdan soğuk sular dükülmüş gibi oldum. çok üzülmüştüm.Üniversitede öğrendiğim ve beklentilerimin VAN gibi yerle bir olduğu ilk sınav sonucumdu.