hayatta kimseyi üzmek istemeyen bir adam.kötülük yapmak istemiyor hiç kimseye özellikle de sevdiği insanlara.kendinden daha çok dikkat ediyor sevdiklerine.onların kılına zarar gelsin istemiyor.her an beraber olmak için elinden geleni yapıyor onlar için.dertlerini dinliyor usanmadan bıkmadan kafa yoruyor dertlerine çare bulmak için geceleri onları düşünüyor dertlerine çare bulmak için.karanlık gecelere onları anlatır hiç bıkmadan.işte sevdikleri insanlara bu kadar değer veren bir adam.bir gün gelir bu adam yanlış bir hareketyapar. bütün sevdikleri tarafından yanlış anlaşılır bu hareketi.anlatmaya çalışır bütün sevdikilerine durumunu,anlatır fakat sevdikleri ona inanmaz o kendini parçalar inandırmak kendini affettirmek için fakat bir türlü başaramaz bunu.sevdikleri insanlar onu artık sadece uzaktan bir tanıdık gibi hatırlarlar.adam düşünür niye böyle oldu diye.suçum sadece yanlış bir hareketmiydi diye.onları bu kadar düşünmenin onların üzerine titremenin bedeli bu mu diye düşünür geceleri artık uyku denen şey onun için bayılmamak için yapılan bir ihityaç olarak görünür.niye böyle olduğunu düşünür sürekli adam sonunda bulur cevabını;sevdiği insanlar o adamın onlar için neler yaptığını bilmiyolardı.adam kendi dünyasında yaşıyordu sürekli yaptıklarını gösteriş olmasın diye söylemiyordu kimseye ve sonuç böyle oldu.o zaman ne yapmalı bu adam?her gece onları düşündüğünü onların sıkıntılarını kendininki gibi mi söylemeliydi?evet galiba bu en mantıklı olanı fakat emin değil adam ne yapmalı?