Yaşadığım tüm acı kayıpları , kalbimin odalarından nasıl bu denli dışarı vuruyor kendini?
Ben tüm sessiz harfleri benimsemiş sayarken kendimi ; nasıl oluyor da , bu sessizlik kendini bağıra çağıra dışarı vuruyor…
Dışarıda kimler var üstelik?
Kimler bu gamı, kasveti duyuyor?

Yaşadığım bu hayat kime ait?

Senden sonra sevmeye çalıştım birilerini…
Nasıl başlarsan öyle biter ya hani…
Öyle bitiyor işte…Öyle çaresiz, öyle sebepsizce…
Her sabah bir umut vaat ediyor bana çelimsizce odama sızan kış güneşi…
Aldanmaya meyilli ruhum; atıyor kendini bir bilinmezliğe…
Bilinmezlik ya işte…
Sahiden ; inanıp yaşadığım bu hayat kime ait?

Ya da kimin bu yalnızlık?
Üzerimdeki eski püskü hatıralar kimin?
Neden hayatım mevsim normallerinde seyretmiyor ki sanki?
Ne zaman aldansam kış güneşine ; tamam bu sefer seveceğim, inanacağım birilerine desem,
Hep sevmekten yara almış yürekleri ,
Göğüs kafeslerini terk etmiş insanları buluyorum…
Onlarda benim gibi yeniden sevmeyi ,
Sevilecek birileri olduklarını düşünüyorlar…
“Geçmiş “ sayıp , geçiremedikleri acılarını buluyorlar gözlerimde…

Oysa ki bu yalnızlığın çıplaklığı kime ait?

Neden sevmeye seninle çok küçük bir yaşta başladım ki sanki?
Oysaki ; şimdi hiç tanımadığım bir sokağın , hiç tanımadığım bir kahramanı olup gelsen,
Seni şimdiki aklımla derinlemesine sevsem daha güzel olmaz mıydı?
Çocuktum seni sevdiğimde ve bütün gençliğim seninle geçmişti…
Her şeyin ilkidir ya özel olan, sende öyle özeldin işte…
Bu tabuları yıkmak için çok direndim…
Hep sevmek istedim birilerini, sana benzemeyen , senden çok uzak birilerini…
Kader ya işte ; ya da şanssızlık ya benimkisi , bir şey hep seni hatırlatıyordu…
Ya düşünmeden söylediği bir söz…
Ve ya , tutarsızca savurduğu düşleri…
Ya da , hep eksik sevmeyi bilen yüreği…

Bu sevmeyi öğrendiğim hayat kime ait?
Neden benden bu kadar uzakta yaşıyorum hayatımı?
Neden ellerim hep soğuk kış günlerinde esen , o hoyrat rüzgarlara teslim?
Neden hep mağlup başlıyorum sevdalara?
Önce gözlerinden , sonra gülümsemelerinden düşüyorum insanların…

Sahi bu kadar zor hayat kime ait?
Ve ben neden bu kadar çok acı çekerek yaşıyorum hayatı?
Bu hayat nerede , kimlerin yüreğinde bitecek ?
Ya da ben ne zaman yalandan gülümsemeleri bırakıp ; evet bu sefer olacak demeyi bırakacağım…
Mutluluk kaç adım uzağımda ve ben neresindeyim bu hayatın …

Bu hayat,
Bu yalnızlık,
Bu sevda kime ait ?

R:E:C