…ve kimselere güvenmiyorum…
Haksızlık ettiğim kendim mi, yoksa başkaları mı? Kendime mi çektiriyorum sadece?
Kimse beni sıkı sıkı sarmamış ki bugüne kadar. Kimse o kadar çok sevmemiş ki. Babam bile. Ben hiç çok ilgi, çok sevgi görmemişim ki. Dostlarımı bile hep birileriyle paylaşmışım.
Bu muydu beni üzen, yaralayan? Belki, gidişler ya da hiç gelmeyişler beni etkilemedi.
Yalnız olma korkum bile olmadı hiç. Hep yalnızdım ben. Belki de alıştığım buydu…
Belki de beni korkutan, birilerinin yanımda olmaması değil. Aksine, beni çok sevmelerinden korkuyorum. Beni sahiplenmelerinden. Birini kıskanmaktan korkuyorum ben.
Sorun çıkarıyorum beni sevmesinler diye. Ben de çok sevmeyeyim diye tabiî ki. Sevdik de ne oldu, diye düşünen o basit insanlara dönmüşüm.
Ben aslında, olmaktan korktuğum tarzda biri olmuşum.
Sevmekten korkmayı da geçtim, sevilmekten korkar olmuşum. Beni çok seven insanların bile beni bir gün terk edeceklerinden emin bir hale gelmişim.
Nasıl oldu bu? Kimden sonra? Kimin için?
Bunun adı ne?bencillik mi? Kendinden çok başkalarını düşünmek mi? Ne korkusu u?
Bu nasıl bir ruh? Nasıl bir kalbim olmuş benim!
Sürekli yara aldığımı söylüyorum. İnsanlara da çok yara veriyorum. Önlemenin tek yolu arkadaşsız, aşksız kalmak mı?
Biliyorum, bunların cevabını bulduğumda büyümüş olacağım ve eminim bunların cevabını bana verebilecek insanla evleneceğim.
Ama istediğim bu mu?
Sorularıma cevap bulmak mı? Kendimi düzeltmek mi? Yoksa yeni benliğime alışmaya çalışmak mı…
Ben ne istiyorum? İstediğim yerde, istediğim zamanda mıyım?
Okulum, ortamım, şu ana kadar yaptıklarım…
İstediğim şeyler mi?
Eğer üzerimde bir rahatlama hissediyorsam bu kötü mü? Kalbimin üzerindeki tek ağırlık, onu sonsuza dek kaybetme korkusu mu?
Daha ne istediğimi ne hissettiğimi bile bilmiyorum. Kendimi bu kadar sorgulamak bu kadar doğru mu onu da bilmiyorum.
Sadece uyumak ve uyandığımda bu cehennemden biraz da olsa uzaklaşmak istiyorum. Ondan haber almak ya da almamak istemiyorum. Sadece korkuyorum. Uyandığımda korkum dinsin, içimdeki küçük kız çocuğu yaralanmasın istiyorum. Hepsi bu…
Hatta X’i bulmak ya da Y’yi görmek bile istemiyorum…