karanlık çöküpte ay öptüğünde gecenin melteminin vucunda hisetir sekilde dolasırken
toprağı kollarımda bir kucak dolusu yıldızla kumsala yürüdüm.hafif bir esinti vurdu yüzüme karşı kıyıdan,ürperdim...karanlık denizde yol yapmış kendine yakamozlar,çırpınıp duruyorlar.eski fenerin aralıklarla aydınlattığı rıhtım başı tenha şimdi,kaçamakları tüketmiş...dalgalar sakin vuruşlarla kayalıklara kavuşmuş,gizlice..yalnız ayın ışıltısı sahilde.BEKLİYORUM...apansız gelmeni bekliyorum.sana yazdığım ama göndermediğim mektuplardaki satırları ezberliyorum sessizce.senin gözlerine bakarak ; söylemediğim tüm sözcükleri biriktirip,geldiğin anda haykırmak için bekliyorum.kum tanelerine kavuşuyor ayak izlerim.attığım her adımda ardımdan gelen senmişsin diye bakıyorum.kendi gölgemle karşılaşmak şaşırtmıyor artık beni.kucağımdaki yıldızları tek, tek bırakıyorum sahile ; ay üzerlerine düşüp yakamozlar aydınlatsın ve sen beni bulasın diye...... sadece bir saat ...bir saat istedim senden.durdurmak için zamanı tek bir saat.akrebi yelkovanı söküp hiç hareket etmesin istedim.durduğu zaman saat sanki her şey yenilenir dedim..olmadı...o bir saati fazla gördün,bekleyemedin.acelen neydi,neydi kayıp gitmekte ki telaşın.fazlamı geldi yaşamak,fazlamı kaldın buralarda..çabucak kaçarcasına yaşamaktan vazgeçmek ne kolay geldi sana.direnmedin inatlaşmadın hayatla.halbuki sen inatçısın ,inadına yaparsın çok şeyi.neden şimdi pes ettin.o inatçı tavırların neden aniden bitiverdi neden tutunmadın hayata.....zamanın ipini çekiverdin..olmadı ,hiç ama hiç olmadı bu yaptığın.sana kolay gelen bana ağır bi bedel oldu.o tek bir saati beklemeliydin.sana da bana da yeterdi.seni burada tutmaya yeterdi... bekleme dedim kaç kere...gelmem!!!son kalan sevgili sen olsan da gelmem.bıraktığın yerde kalsın düşlerim.sensiz gözyaşlarım boşa aksın,önemli değil.geçen günler anısına bayrak sallar gibi hayallerim.solan bütün çiçekler gibi kurudu toprağım,hayat suyunu çekecek gücüm tükendi.tıkandı bütün hayat damarlarım.içimde dolaşan hayat değil....tattırdığın acılar,söylediğin tüm yalanlar,gösterdiğin sahte pişmanlıklar dolaşıyor damarlarımda.yüreğime pompalanan sevgi değil kocaman bi nefret sanki.söküp atmak gerek bu yüreği.bunun içinde cesaret gerek biliyorum,Değişik bir halim var bugünlerde.
Yorgun desem değil, kırgın yada kızgın...
Belki mutsuz yada çok mutlu... Yok hiçbiri değil.
Bu halimin evveli yok, mazisi yok, acısı- yarası hiç yok.
Bu sebepten ismi de yok.
Bence bir rüya bu yoksa her saniyesinde bir iç geçirme olmazdı ve kaybetme korkusu bu denli içimi acıtmazdı.
İnsan rüyada olduğunu bilmezmiş diyorlar. Sahi gerçek olduğunu bilince ne değişiyor ki..
Yaşım genç değil ama beylik laflar edecek kadar da yaşlı değilim. Ancak her sala sesi beni derin ,derin sızlatıyor. Ve nedense artık daha önce sayfa, sayfa Mutluluğumu anlattığım şeyler hakkında şimdi bir tek cümle kuramıyorum.
Ben senden önce hiç kaybetme korkusunu yaşamadım.
Bu öyle bir şey ki; tarifi yok hiç bir dilde. Bu öyle bir duygu ki mutlu olmamışım diyorum, sana her baktığımda.
Yüzüne baktığımda sadece gözlerim doluyor, ellerim titriyor saçlarına dokunurken ben sana seni çok seviyorum demekten korkuyorum artık..
Neden biliyor musun? Çünkü insan çok sevdiğiyle imtihan olurmuş ve ben seni kaybetme korkusuyla yalan söylüyorum.
Biliyor musun ben seni hiç ama hiç sevmiyorummmmmmmmmmmmmm