Sen getdin yene sensizlik,keder,qem aldi meni qoynuna. Göz yawlari yagiw tek yagdi dayanmadi ha qacmaq istedim tufandan,yagiwdan qaca bilmedim. Axan bu göz yawlari altinda cirpindim bir nefese möhtac qalmiw balig kimi. Ha cirpindimsa yene sensizik dolu bu yagiwdan cixa bilmedim. Senden sonra hesret qaldi bu sevgi bir balaca günew üzüne. Ömrüm bir payiz fesli üzerinde quruldu yagdi yagiw durmadi elece yagdi. Esen bu sensizlik küleyi meni ve sene olan sevgimi solmuw yarpaq kimi ordan-ora esdi apardi. Bu tufan,bu yagiw,bu külek sen gedenden sonra hec dayanmadi elece davam etdi,davam etdi ve meni öz qoynuna aldi. Sensizlik dolu küceleri adim-adim yeridim belke sen qabagima cixarsan deye ama yene cixmadin yene yolun sonunda sensizlik,keder ve qem vardi. Her gözel gülde seni gördüm,her gözel etir iyisinde senin iyini duydum, her gece yatarken senin xeyalinla,seni hec olmasa yuxuda görmek arzusu ile yuxuya getdim gece qurdugum senli xeyallar, senli röyalar bitdi ve yene seher acildi sensizlikden acilmaq istemiyen seher. Ama yene sensizlikden bezmedim gözledim her gün,her deyqe,her saniye belke gelersen,belke darixarsan,belke zeng edib meni ne qeder cox sevdiyini deyersen ama susdu calmadi telefon. Senden sonra bu telefon kimi sanki her wey susmuwdu ve daniwmaq istemirdi. Dözmedim zeng eledim ama bu zengin sonunda yene sensizlik, yene keder, yene qem, yene senin hesretinden ve sene olan sevginin sensizliyinden solan bir kövrek ürek vardi.